Όταν ανοίγεις το στόμα για τον πρώτο σου φθόγγο
μέχρι να φτάσεις να μιλάς τη μητρική σου γλώσσα...
Όταν απλώνεις τα χεράκια σου να ψηλαφίσεις
τ' αντικείμενα μέχρι ν' αδράξεις τη γνώση του κόσμου...
Σε κρατώ προστατευτικά αγκαλιά υποστηρίζοντάς σε
μέχρι το στήριγμα μετατραπεί σ' ένα απαλό κράτημα χεριού
κι αυτό μεταλλαχτεί σ' απελευθερωτική δίοδο,
πέρασμα πραγματικό στην υπάρχουσα ζωή.
Ζωή των ελεύθερα σκεπτόμενων
των ελεύθερα δρώντων κι αντιδρώντων
των ελεύθερα αναπτυσσόμενων ανθρώπων.
Έτσι γεννιέσαι με τη ζωή μέσα σου
μέχρι εκείνη να σε γεννήσει πάλι
για να συνεχίζεις να βαπτίζεσαι
στα υδάτινα μέρη της σοφίας
της γνώσης, της αγάπης,
της αφθαρσίας και του έρωτα...
Ελένη Σύκα-Κοντοζόγλου
Ποιήτρια
