Απόψε θα σου τραγουδήσω,
το τραγούδι που κλαίει και γελάει
που θυμώνει και χορεύει
στα σιωπηλά καλέσματα της ψυχής σου.
Απόψε θα σου τραγουδήσω,
πλέκοντας τις χορδές της μνήμης
μέσα στο χρόνο
για τη Στοργή και την Αγάπη
που μου χάρισες
στο πέρασμα των καιρών κοντά σου.
Απόψε θα σου τραγουδήσω
και με πίκρα στα χείλη
θα θρηνήσω για τα ανείπωτα λόγια
τ’ αγαπημένα που δεν σου χάρισα.
Θα θρηνήσω για εσένα,
με σάλπιγγες αόρατες και ύμνους αιώνιους
εσένα, ταξιδεύτρα
και μάρτυρα των αόρατων και των ωραίων.
Με μύρα και θυμίαμα
θα ποτίσω την όμορφη ψυχή σου
και με ανθούς αμάραντους θα τη ράνω
προσφορά αγάπης σ’ εσένα.
Ξέρω είσαι μακριά
μ’ αν ρίξεις μ’ αγάπη το βλέμμα σου
θα μ’ αγγίξει,
αν μου χαρίσεις ένα δικό σου τραγούδι
θα έρθει να με βρει.
΄Εναν ήχο μυστικό
με λόγια του αέρα αν μου στείλεις,
ρόδα κι ευωδίες γιασεμιών
θ’ ανθίσουν γύρω μου.
Απόψε θα σου τραγουδήσω...
ΚΑΙΤΗ ΚΟΥΜΑΝΙΔΟΥ
Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.
(Για τη μητέρα μου Μαργαρίτα)
