το βλέμμα σου ελπίζοντας
ή γι΄ αυτόν που φίλος ντύθηκε και το τραπέζι
στ΄ άδυτα της προδοσίας έστρωσε;
Τρέξε να σωθείς με χέρια ενωμένα!!
Με χέρια βαμμένα από της θάλασσας την ανάσα
από τ΄ ουρανού τη Γαλανόλευκη Σημαία,
με χέρια πλεγμένα από το περιστέρι της Ψυχής,
από της αξιοπρέπειας το αίμα!!!
Δεν είναι πισωγύρισμα το χτες
εκείνο το θολό τοπίο
που γκρίζο το΄ βλεπε η μπόρα που ερχόταν,
Δεν είναι στάχτη η Απόσταση
από του σήμερα το Καταχείμωνο.
Δεν είναι χειμώνας τα κουρασμένα
χέρια των Ελλήνων
που «Φοίνικας» φωνάζει στις ρίζες τους
η ξηρασία των πολλών.
Τρέξε να σωθείς με τα χέρια ενωμένα!!!
Τώρα που διάσπαρτα τα δάχτυλα,
με χέρι «ξένο στον καρπό» ψάχνουν να σωθούν
να μη κτυπούν το ένα απ΄ τ΄ άλλο,
ψάξε Έλληνα στη γραμμή της ζωής
να βρεις πως κάρμα σου
είν’ τα δάχτυλα εκείνα που στο σκοτάδι,
τέμνονται,
με μόνο Φως το ΕΛ…
της πατρίδας το ΕΛΑ!!!
Κλέλια Χαρίση
Δημοσιογράφος-Ποιήτρια- Διευθύντρια Λόγου και Τέχνης Unesco ομίλου Πειραιώς και Νήσων