Γραμμένες σε Πάπυρο, Σκληρές οι Λέξεις
Δεν αντέχουν τον Πόνο
Γεμάτες θλίψη και απόγνωση για το Αύριο
Που δεν έρχεται,
Δεν προσδοκά κανείς Μας το Όνειρο!
Σαν σε σκηνή ΑΕΝΑΗ Πρωταγωνιστής
Στο έργο του Ανθρωπάκου
Κυλώντας το μανδύα , φορεμένος κατάσαρκα
Αλλάζει τον ρόλο του Γενναία – Ο Ανθρωπάκος
Σαν ακροβάτης απάνω σε τεντωμένο σχοινί
Ανιχνεύοντας τα σύνορα της τέλειας Ανυπαρξίας
Ελεύθερος Πολιορκημένος τον θέλει η Αποστολή Του
Βουβές Νότες…. Στο Έργο που αρχίζει
Το Ακροατήριο μοιάζει με καταπέλτη
χειροκροτούν με νεύματα επιδεικτικά
Φαλκιδευμένα … Αχόρταγα χέρια
Μαζεύουν τον Φόρο του Τελώνη
Η Αμαρτία δεν τελειώνει
Η Εξιλέωση δεν έρχεται
ΔΕΝ ΔΥΝΑΜΑΙ ΑΛΛΟ ΝΑ ΑΜΑΥΡΩΘΩ
Πρόγονοι μου μη ΣΚΙΑΖΕΣΤΕ….
Ένα δάκρυ κύλησε νοερά
Στο πέρασμα σου
Σκιά μου εσύ
Αλώβητη στέκεις
Οργή πλημμυρισμένη
Στα σωθικά μου
Βόγκηξε γοερά
Στην δική μου Μεθυσμένη Πολιτεία!
Μίνα Μπουλέκου
Ποιήτρια
Από την ποιητική συλλογή "Με την Ροή του Ανέμου"
Εκδόσεις ΟΣΤΡΙΑ
