καραδοκώντας
σε ψηλούς χάρτινους πύργους
σημάδεψαν κι ετόξευσαν
εν ψυχρώ
τον ήλιο του προσώπου σου,
αγαπημένη,
γαλαζοαίματη αδερφή μου
ποίηση…
Κι εσύ
που «επί πτερύγων ανέμων»
σελάγιζες στο χάος των αιώνων
αλαφροΐσκιωτη κι αλαφροπετούσα,
ετάνυσες την πληγωμένη περηφάνεια σου
σε ύστατη προσπάθεια ισορροπίας,
χαμογέλασες άφωνη
και διαγράφοντας κύκλο σιωπής,
έπεσες,
με σώμα διάτρητο από σφαίρες
αγαπημένη,
γαλαζοαίματη αδερφή μου
ποίηση…
Τώρα παραδομένη
στ’ όργιο βέβηλων κι ασελγών δημίων
περιφέρεσαι
με στήθος διάτρητο από σφαίρες,
αιμόρφυτη και μισοπεθαμένη
σ’ άγνωστους σκοτεινούς διαδρόμους,
σε καμπαρέ και υπονόμους…
Χαιρέκακα οι νεκρόφιλοι μολύνουν
τη δόξα της χαμένης ικμάδας σου,
πίνουν το αίμα σου, τρώνε το κορμί σου,
(δεν έχω μάτια να το ιδώ,
δε βρίσκω νεκρικές ωδές για να του ψάλλω)
αγαπημένη,
γαλαζοαίματη αδερφή μου,
ποίηση…
1969
Γιάννης Π. Βουκελάτος
Ποιητής
Μέλος της "Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών"
