δροσίζοντας τα φλογισμένα μάγουλα.
Η καρδιά βουλιαγμένη σε μια αγκαλιά πίκρα.
Μια πίκρα ακόμα, μια θλίψη χωρίς σταματημὀ
κι η καρδιά βουλιάζει σε βάθη σκοτεινά.
Με μια υποψία χαράς , αναπηδά και πάλι στο φως.
Γιατί είναι έτσι φτιαγμένη η καρδιά!!!
Δυο καρδιές γλιστρούν μαζί στο μονοπάτι της ζωής.
Μα τα σταυροδρόμια είναι πολλά.
Ποιο να διαλέξουν; Χάνονται!!!
Λαβύρινθος η ζωή…κρυφή η αρχή,
μακρινἠ η ἐξοδος!
Πίκρες, βάσανα, στενοχώριες, εμπόδια στο δρὀμο τους.
Χωρίζουν οι συνοδοιπόροι.
Απομακρύνονται οι καρδιές.
Κι αν τύχει και συναντηθούν, δε γνωρίζονται πια.
Η μια πολεμά την άλλη.
Λόγια σκληρά! Ματιές που πληγώνουν.
Θυμός, οργή, μαυρίλα,
φωλιάζουν σε σκοτεινές γωνιές,
αγκάθια που ματώνουν
την καρδιά!!!
Οι θυγατέρες του χρόνου έρχονται,
κουβαλώντας τα δώρα τους.
Πολλές πίκρες, λίγες χαρές.
Αυτές οι λίγες χαρές κάνουν όμορφη τη ζωή.
Μα η ματωμένη καρδιά μένει για πάντα,
μια πληγωμένη,…
ματωμένη καρδιά!!!
Γιώτα Γαρυφάλη
Εκπαιδευτικός
