και την έπαρση του χρέους
σε ώρες ευλογημένες
που ανθίζουν τα πρόσωπα
των παιδιών
κοιτάζοντας κατά τον ορίζοντα
να φέρνεις χελιδόνια.
Σε κείνες τις ώρες
να ματώνεις μαζί τους
στο πόλεμο με τον δικό τους
έφηβο μινώταυρο
μαθαίνοντας τον εαυτό τους.
Σε κείνες τις ώρες
ανάμεσα σε φόβους και λαχτάρες
να γυρεύεις στα κάστρα της Τροίας
την Ελένη
και στα πεδία των μαχών
τον Έκτορα της καρδιάς μας.
Με τη θέρμη μιας βεβαιότητας
και το άγιο πείσμα
ν’ ανοίγεις την ψυχή τους
σκυμμένος τις ώρες της αγρύπνιας
στης γραφής τους τα σημάδια
διαβάζοντας χίλιες φορές
τρομαγμένα ερωτηματικά.
Να πηγαίνεις μαζί τους
φράζοντας τις καρδιές τους
στις σειρήνες που τρελαίνουν
φράζοντας το μυαλό τους
στη γοητεία του ενός
στην πρόκληση μιας ήσυχης συνείδησης
στην έπαρση της μοναδικότητας
στην κίβδηλη γοητεία
της κατάκτησης.
Οι φόβοι τους ανίσχυροι
όταν σαρκώνεις την έγνοια
την αδελφοσύνη
όταν μάχεσαι στην καρδιά τους
το θάνατο της ελπίδας
όταν αντιμάχεσαι τη θλίψη
αντιμάχεσαι την υποταγή
και τον έλεο για τον εαυτό τους.
Η φωνή σου θα παγιδεύει το ψέμα
τους ίσκιους και τα σκοτεινά περάσματα
θα παγιδεύεις το χρόνο να διαπιστεύεται:
Είμαστε!
Θα παγιδεύεις την άπραγη θλίψη
στη θέληση να δίνουν
θα παγιδεύεις σε άγριους καιρούς
την όραση
στη θαλερή εικόνα
του αυριανού κόσμου.
Σοφία Μπαρδάνη – Σημαντήρη
Ποιήτρια
Μέλος της "Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών"
