κι ως νέα Πηνελόπη
υφαίνω ρόδακες,
στάχυα και πτερωτούς θεούς,
για να καλύψω το μαύρο έρεβος
της καρδιάς των ανέραστων
ανθρώπων της γης.
Ο λαβύρινθος της ψυχής τους,
αχόρταγος Μινώταυρος
παρθενικών ονείρων,
ν' απομείνει ατάϊστος
στα βάθη του χρόνου
και οι σεπτοί νιοί
και οι σεπτές νιές,
ελεύθερα να χορεύουν
γυμνόποδες
τον ριζίτικο πεντοζάλη,
τον πυρρίχιο
και των ανασταινάρηδων
της ζωής, ρυθμικό παλμό.
Ιωάννα Κόκλα
Ποιήτρια
Μέλος της Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών