λάφυρό μου οι στίχοι, σκέφτηκες
και έκανες να γυρίσεις από τη μέση της σκάλας,
είναι πολλά χρόνια που πέρασαν τα πουλιά
και οι αναμνήσεις είχαν σαστίσει,
αν ήταν ίσκιοι οι κορυφές των δέντρων
που περπάτησαν δίπλα σου, αν ήταν όνειρο,
και τα κύματα που τα οδηγούσαν οι αστραπές
και για αυτά είχες απορίες.
Οι Λέξεις ρημαγμένες από την πολυκαιρία στο χαρτί,
ξέφτισε το νόημά τους,
οι δυσκολο-εύρετες Λέξεις
δεν θυμόσουν πώς τις φώναζες αρχικά.
Και όμως ακέραιες στάθηκαν
και εκείνη η εχέμυθη εμπιστοσύνη επανήλθε
όταν τις πρόσεξες καλύτερα,
όταν έγινες συνένοχος της σιωπής τους.
Απέρριψες τις λεπτομέρειες, υποθέτω,
γιατί είναι πενιχρή κάθε άλλη ερμηνεία,
ασύμμετρη και δαπανηρή για το χρόνο σου
Αλέξανδρος Σερενές
Ποιητής
Μέλος της Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών