που κάνεις το «η»
ν’ ακούγεται σαν «ε»
και το «ρ» να καθυστερεί στη γλώσσα
σαν ν’ αναδύεται αργά μέσα
από ένα σονέτο του Ρίλκε.
Έπλασες μια γλώσσα ιδιωτική,
δική μας,
που να μπορεί να περιέχει,
να κρύβει
τον έρωτά μας.
Όταν προφέρεις το όνομά μου
όλες οι νότες του κόσμου
γίνονται μία.
Χάρης Βλαβιανός
Ποιητής
Από τη συλλογή-ποιήματα-σχεδιάσματα-μεταγραφές «Διακοπές στην πραγματικότητα» (Β΄έκδοση) –Εκδόσεις ΠΑΤΑΚΗ 2009