σαν της αυγής τα χρώματα
στου πετεινού τη χώρα.
Θυμήσου τότε σ’ το ‘χα πει
πώς ένα αστέρι σβήνει
έτσι να σβήνεις τους καημούς
μες στης ζωής τη δίνη.
Θυμήσου την ανατολή
της νύχτας απ’ τη δύση
που σε καλούσε έρωτα
στο θρόνο να καθίσεις.
Και μη ξεχάσεις πως αυτά
εγίνανε στ’ αλήθεια
και πως ελπίδα σπείραμε
στου κόσμου την κατήφεια.
Και μην ξεχάσεις μάτια μου
το βλέμμα σου να ορθώνεις
και στ’ ουρανού τ’ άσπρο χαρτί
το μέλλον να σκαρώνεις.
Τάσος Τάκης
Ποιητής
Από την Ποιητική Συλλογή «Στροφάδες»
Εκδόσεις Γαβριηλίδης (2011)
