τα κοραλλένια της Νύμφης χείλη
έβαψαν τη θάλασσα απ’άκρη σ’ άκρη
δειλά στο βάθος τ’ ουρανού
άναψε τότε το επτάστερο αστέρι
ως άγγελος ακριβοθώρητος
ασπάζεται τα όνειρα με θέρμη
ζωή αιώνια να τους χαρίσει
τα κύματα με μιάς απανταχού
διευκολύνουν το ταξίδι ευχαρίστως
άξιος ηνίοχος στο άρμα του Απόλλωνα
ένα δελφίνι κοσμαγάπητο από παλιά
κοιτάζει ευκρινώς το αισιόφρονο μέλλον
μα αίφνης κατέφθασαν οι κεραυνοί
καθώς ο Δίας διαφωνούσε με τη Νηρηίδα –
σε μιάν απότομη βραχιά
κάθε πρωί
τη στάχτη της ψυχής της αποθέτει.
ΛΑΜΠΡΟΣ ΗΛΙΑΣ
Ποιητική συλλογή «Αστέρι ακριβού ονείρου»
Λευκάδα – Δεκέμβριος 2001