Και η καρδιά μου φλέγεται
Ο κήπος μου ανθίζει.
Θα αρπάξω ετούτη τη στιγμή
Μαζί μου θα την πάρω
Για να ανεβώ στους ουρανούς
Όνειρα να μοιράσω.
Θα είναι ο δρόμος φωτεινός
Μια σκάλα ηλιαχτίδες
Πέρασμα μέσα απ’ τη φωτιά
Στους κάμπους της γαλήνης.
Ο ήλιος μου χαμογελά
Με του παιδιού τον τρόπο
Αγνή ψυχή και καθαρή
Ο φόβος δεν υπάρχει
Κι έτσι όπως φεύγουν τα πουλιά
Θα ανοίξω τα φτερά μου
Πάνω απ’ τις άγριες θάλασσες
Και τα βουνά του χρόνου
Σύννεφο που με τύλιγες
Για χρόνια στο σκοτάδι
Έγινες δυνατή βροχή
Και χάθηκες στο χώμα.
Γιάννης Κουλάκης
Ποιητής – Στιχουργός
