με γλυκό και με νεράκι,
κρύβει κάποιο μυστικό.
Δυο φλιτζάνια αγοράζουν
με το πρώτο «σ’ αγαπώ»,
τον καφέ ν’ απολαμβάνουν
που τον λεν «ελληνικό».
Ο καφές στον έρωτά τους
έχει γίνει πια θεσμός
και στα ιδιαίτερά τους
μάρτυρας παντοτινός.
Στον καφέ η φουσκαλίτσα
μάτι είναι πονηρό,
(όμως)
το φιλί με μια γουλίτσα
κάνει πέρα τον οχτρό.
Όταν λένε «καφεδάκι»,
έχει και συμβολισμούς,
ραντεβού σ’ ένα παγκάκι…
και αγάπη… με καημούς.
Στης αγάπης τις προσκλήσεις
όποιος είπε «δεν μπορώ»,
πόνο πρόσφερε στον άλλο
και καφέ πολύ πικρό.
Πάμε για ένα καφεδάκι;
Σπύρος Κ. Καραμούντζος
Εκπαιδευτικός - Ποιητής
Μέλος της Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών
Μέλος της "World Poets Society"
Μέλος της "International Writers Association"
Από την ποιητική Συλλογή «ΑΛΚΥΟΝΕΣ»