και το αγέρι που μας μέθυσε;
Πουθενά δεν φαίνεται να υπάρχει ανάλογη σύνδεση ανάμεσα
στο αθώο μου βλέμμα και στο δικό σου λάγνο χαμόγελο
σαν ταξιδεύει στο άπειρο στο όνομα της στιγμής.
Πού θα μας οδηγήσει αυτή η βόλτα;
Tο τοπίο θ’ αλλάξει ξανά και ξανά
Η ζωή θα τρέξει μες στα χέρια μου
Το φεγγάρι θα ζωντανέψει
Το αστέρι θα γιατρευτεί
Το αγέρι θα μας ξεχάσει.
Με τις δυνάμεις που διαθέτουμε ώστε ν’ αντέχουμε τη ροή,
Έτσι θα μάθουμε να μετράμε την ουσία της ύπαρξης.
Ασημίνα Ξηρογιάννη
Συγγραφέας-Ποιήτρια
Από την ποιητική συλλογή «Η προφητεία του ανέμου»
Εκδόσεις ΔΩΔΩΝΗ (Αθήνα 2009)
http://varelaki.blogspot.com
