κατασκευασμένα θέλω
σκίασαν την χροιά μου
σε μια παλίνδρομη κίνηση ψιθύρισα
σε μια αδίσταχτη διαμάχη με το είναι μου
στάθηκα στο μονοπάτι σου!
Σε ρώτησα είσαι Εδώ
και Εσύ έφυγες
σ’ ένα βουβό αναφιλητό….
άγγιξα το χάος σου
σε μια αδιάκοπη κίνηση ….. επανάληψης
παρέμεινα κομματιασμένη
με όνειρα ανεκπλήρωτα
στηλιτευμένες αγωνίες
κυριάρχησαν στην ύπαρξη μου!
Μυρωμένες Στιγμές
έσταξαν στην ψυχή μου…
στα ματωμένα σου χώματα
Δεν Έζησα….
Θέριεψε η καρδιά μου
σαν πέτρα ραγισμένη
βαδίζοντας μόνη στο λιμάνι…..
Αλαργινά Πουλιά
συντρόφευσαν το ταξίδι μου
δεν θα σας ξαναγνέψω
μέχρι να ανταμωθούμε
Καλή Λευτεριά!!!
Μίνα Μπουλέκου
Ποιήτρια
Ποίημα από Ανέκδοτη Συλλογή
