φύτρωσε τ΄ αστέρι στην καρδιά
κι έγινε δικός σου ο κόσμος όλος.
Χώμα τότε σκέπαζε τη γη
και τα' αστέρια φώτιζαν τον κόσμο
σκέπη σου τα άστεγα παιδιά
κι έγινε το γέλιο σύντροφός τους.
Τώρα πολυτέλεια το φως
και το χώμα πόνο σκεπασμένο
το φεγγάρι έφυγε μουντό
και της θλίψη φώτιζε το δρόμο.
Γιάννης Γερογιάννης
Ποιητής-Εκπαιδευτικός