με την αρετή παλεύει μέθη χρεοκόπησε
συ που έρχεσαι στη λήθη το βωμό εντόπισε
την πορεία άλλαξέ την πήδα στο παράπονο
είναι του λυγμού το μάτι σαν την πίκρα άπονο.
Πώς να γίνει τι να γίνει βουρκωμένο φυλαχτό
το παράπονο του κρίνου μην αφήνεις ανοιχτό
γιατί θά μπει της ελπίδας πιθαμή προς πιθαμήν
της ανάστασης το βέλος σταματάει στο Αμήν.
Κατηφόρισαν τ’ αστέρια για τις υποθέσεις τους
αλλά ήρθανε τα πούρα κι έπιασαν τις θέσεις τους
τώρα τρέχουν λυπημένα και τα τύμπανα χτυπούν
φτάνουν στου λυγμού την τρύπα
αλλά δεν μπορούν να μπουν
δίνουν μια αλληλεγγύη στην οδοιπορία τους
κι έφριξε το χαμομήλι στην αδιαφορία τους.
Θέλεις πάρ’ το για αστείο θέλεις πες το μυστικό
του πελάγους φως γαλάζιο είναι πάντα νηστικό.
Την ευλάβεια που πάσχει πότισε χρυσή φωνή
μη χτυπάς την καλοσύνη για θα μείνει ορφανή
κάθε μέρα ωριμάζει στη γροθιά το κίνημα
και της αστραπής ο λόγος έλαβε το μήνυμα
πως τα σύμπαντα ταιριάζουν με τον αναστεναγμό
σαν τη γέφυρα σπαράζει και αφήνει το λυγμό
στα βαθιά της μοίρας μάτια πήρε η σιωπή φωτιά
προτού γίνεις χαμομήλι μην σκοπεύσεις την πρωτιά
στους ανέμους που μεθάνε και τα σπάνε στο λυγμό
εξαπάτησε τον κρίνο και του πήρε το σφυγμό.
Πότης Κατράκης
Πεζογράφος-Ποιητής-Στιχουργός
Μέλος της "World Academy of Arts and Culture"
Επίτιμος Διδάκτωρ Λογοτεχνίας
Επίτιμος Αντιπρόεδρος του Δικ.Συλλ.Πειραιά
Από την ποιητική συλλογή "ΣΤΟ ΡΥΘΜΟ ΤΩΝ ΟΝΕΙΡΩΝ"
Εκδόσεις Λεξίτυπον-2016
