μα στην κατάλληλη στιγμή
παίρνουνε σάρκα και οστά
και προς τη γη ορμούνε.
Να δώσουν τη σοφία τους
σε όλους τους ανθρώπους,
σε θάλασσες και στεριές
σ’όλους της γης τους τόπους.
Μα οι άνθρωποι είναι κουφοί,
αμήχανοι κοιτούνε
και τη σοφία του ουρανού
δεν την κατανοούνε.
Έτσι οι σκέψεις χάθηκαν…
Χάθηκε η ευκαιρία
να αποκτήσουν οι θνητοί
ουράνια σοφία.
Κι οι άνθρωποι παλεύουνε
με νύχια και με δόντια,
να διώξουν τα προβλήματα
χαρά να δουν μπροστά τους
να βρουν την ευτυχία τους
λύσεις στα βάσανά τους.
Κι έτσι θα αγωνίζονται
τη μέρα και τη νύχτα
και θα ελπίζουν πως θα’ρθει
ξανά η θεία βοήθεια!
Γιώτα Γαρυφάλη
Εκπαιδευτικός
