ηδονή η πρόσφορος λαλιά σου,
κόσμημα της Παγγαίας Εσύ!
Ρίγησε το κορμί μου,
πλανήθηκε ο νους μου,
εις την απέραντη γαλήνη του ιδικού σου
κι ανθρώθηκε με την ιδικήν σου εικόνα.
Γέμισε η ζωή σου εχθρούς,
που ζητούν το αίμα σου να γίνη θνητόν,
να το ρουφήξουν αχόρταγα,
θα γίνουν θαρρούν Θεοί.
Μα Εσύ, Ιερή μου Γλώσσα Ελληνική,
το αίμα σου δώρον σε εμάς προσφέρεις
κι εμείς του Ελύτη τα βήματα κάνομεν όρκον,
το δικό μας εις τα στήθια σου ασπίδα να γίνη.
΄Ερχομαι Θεά μου Γλώσσα Ελληνική,
μέσα από του Ήλιου τ’ ατσάλι,
αλώβητος ν’ αγγίξω τον κόσμον σου,
θώραξ ιδικός σου,
΄Ελλην Υιός Σου!
(14/9/2010)
Δημήτριος Δεσποτάκης
Ποιητής
Από την ποιητική συλλογή «Και εγέννησεν Ποίησιν...»
(Αθήνα 2012)