πολλά ατελείωτα.
Τις ώρες τις μοναχικές
θα σε τυλίγει με τη πίκρα της,
και θα διαβρώνει επίμονα,
τις ώρες της χαράς σου
σφυρίζοντας στο βάθος του λαβύρινθου,
που μόνο εσύ θα την ακούς επίμονα
και σταθερά θ' ανοίγει κάθε πληγή σου
που προσεκτικά θα κλείνεις.
Θα γρατζουνάει τις κλεισμένες πόρτες
και θάναι απέναντί σου,
κοιτώντας σε, στους καθημερινούς
συμβιβασμούς σου.
Θα είναι εκεί όταν σκαρφαλώνεις,
Κι όταν θα πέφτεις, θάναι εκεί κοντά σου,
Θα την ακούς, μες στις φωνές και στα τραγούδια,
τις νύχτες τις θαλασσινές, στα βράχια,
κι όταν ο ήλιος ματώνει και πεθαίνει
θα περιμένει στον ορίζοντα τη νύχτα.
Και μόνο τότε που κλαίγοντας
τις παγωμένες νύχτες του χειμώνα,
ουρλιάζοντας στης Άνοιξης τα χρώματα
και ξύνοντας τα νύχια σου
στα φύλλα του φθινόπωρου, προφέρεις τ' όνομά μου.
Τότε που καθισμένος στο βράχο του καλοκαιριού
Θα θυμηθείς το πρόσωπό μου,
και μια ρυτίδα θα χαράξει το δικό σου,
τότε Θα λυτρωθείς απ' τη κραυγή μου.
Γιώργος Σταυράκης
Ποιητής-Συγγραφέας
Μέλος του Δ.Σ. στη θέση του γενικού εφόρου, της ΕΤΑΙΡΙΑΣ ΕΛΛΗΝΩΝ ΛΟΓΟΤΕΧΝΩΝ
Μέλος του Δ.Σ. στη θέση του γενικού γραμματέα του Πολιτιστικού Σωματείου "ΟΙ ΚΟΡΥΦΑΙΟΙ"
