ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ :
giweather joomla module
Κυριακή, 9 Φεβρουαρίου 2025 - 2:22:22μ.μ.
×

Προειδοποίηση

JUser: :_load: Αδυναμία φόρτωσης χρήστη με Α/Α (ID): 51
16
Αυγούστου

Κωνσταντίνος Ιωακειμίδης:" Η συγγραφή λειτουργεί ως ψυχοθεραπεία"

Κατηγορία Συνεντεύξεις

Ο ταλαντούχος νέος ηθοποιός, συγγραφέας Κωνσταντίνος Ιωακειμίδης σε μια αποκλειστική συνέντευξη για το mcnews.gr μιλά για τα βιβλία του, Το τελευταίο Βotox και ΕΡΜΗ…ΜΗ!, εξηγεί πως αντιδρά σε σχέση με τις αρνητικές κριτικές και μας αναφέρει τα επόμενα σχέδια του.

Συνέντευξη στην Μαρία Χατζηνικολάου

 

1.Ηθοποιός και συγγραφέας. Συνδυάζονται εύκολα αυτές οι ιδιότητες;

 

Δεν νομίζω. Αν θέλεις να κάνεις κάτι καλά, κάνεις ένα από τα δύο. Τα δέκα χρόνια που δούλευα ως ηθοποιός ήμουνα πάνω στο σανίδι και ψυχαγωγούσα τον κόσμο. Κάποια στιγμή μετά τα οκτώ-εννέα χρόνια έγραψα το πρώτο μου θεατρικό “Το τελευταίο μπότοξ”. Ανέβηκε. Τότε διαπίστωσα, επειδή μου το είπε και πάρα πολύς κόσμος από αγάπη “Καλύτερα να γράφεις παρά να παίζεις” και εγώ άκουσα τον κόσμο. Σταμάτησα λοιπόν να παίζω στο θέατρο και ασχολούμαι αποκλειστικά και μόνο με την συγγραφή.

 

2.Ποιά από τις δύο ιδιότητές σας εκφράζει περισσότερο και γιατί;

 

Το θέατρο... Υπάρχει μια μεγάλη διαφορά. Το θέατρο είναι μια καθαρά ομαδική υπόθεση. Είσαι σε ένα σύνολο. Ναι μεν υπάρχει όλη αυτή η μαγεία αλλά υπάρχει και ότι μετά από κάποια χρόνια αρχίζεις και κουράζεσαι. Όλο αυτό με τις οντισιόν. Δυο τρείς φορές το χρόνο να ψάχνεις για δουλειά. Να τρέχεις. Να δίνεις βιογραφικά. Να παρακαλάς. Να μην ξέρεις τι σου ξημερώνει. Να μην υπάρχει οικονομική άνεση. Η συγγραφή που λειτουργεί και ως ψυχοθεραπεία είναι πολύ μοναχική. Είσαι εσύ, το λάπτοπ, τα τσιγάρα, ο καφές και είναι άλλη η απόλαυση γιατί έχεις να πεις μια ιστορία. Και αυτή την ιστορία να την κάνεις όσο πιο αληθινή γίνεται για να αρέσει στον αναγνώστη.


3.Τι είναι αυτό που σας έδωσε την ώθηση και σας έκανε να στραφείτε στην συγγραφή;


Οι εμπειρίες μου. Τα ταξίδια στο εξωτερικό. Η συναναστροφή μου με πάρα πολύ κόσμο. Τους έβαζα να μου πουν την ιστορία της ζωής τους, χωρίς να τους λέω βέβαια ότι κάποια στιγμή θα τα γράψω όλα αυτά. Είναι και αυτό μια μορφή τέχνης. Το να μπορείς αυτό που ζεις, που βλέπεις, που ακούς να μπορείς να το αποτυπώσεις στο χαρτί. Είναι δύσκολο αλλά και απολαυστικό ταυτόχρονα.

 

4.Ποιός είναι ο συγγραφέας που σας έχει επηρεάσει περισσότερο;

 

Κατ' αρχάς όλη μου την εφηβεία και έπειτα μέχρι και τον στρατό την πέρασα αγκαλιά με τον Φρέντυ Γερμανό. Έχω διαβάσει όλα τα βιβλία του και μια και δυό και τρείς φορές. Μου αρέσει πάρα πολύ. Πριν μια δεκαετία είχα την χαρά και την τιμή να γνωρίσω την Μανίνα Ζουμπουλάκη, την αγαπημένη μου, της οποίας τα βιβλία έχω διαβάσει και μια και δυό και τρείς φορές. Η Μανίνα μου έδειξε τον δρόμο της δημιουργικής γραφής. Έχω κάνει μαζί της μαθήματα. Έχει κάνει επιμέλεια και στα δυο μου βιβλία. Όταν της είπα ότι το “Ερμή... Μη” γράφτηκε σε δύο μήνες, μου λέει “Είσαι απαράδεκτος”. Δεν γράφεται ένα βιβλίο σε δύο μήνες. Της λέω “Καλά, εγώ θα στο στείλω να το διαβάσεις κι αν δεν σου αρέσει μου το λες”. Είναι εξαιρετική. Την αγαπάω πάρα πολύ.

 

5.Ποιος είναι τελικά ο “Μικρός Ερμής”;

 

Ο Ερμής είναι ένας σκυλάκος, πάρα πολύ ευαίσθητος, είναι λαϊκής καταγωγής, είναι από τη Χαλκιδική, και είναι αυτό που λέμε “δεν είμαι διακοσμητικό στοιχείο”. Από την πρώτη στιγμή που τον πήρα στην αγκαλιά μου, λέω “Είσαι ψυχή και κομμάτι της καρδιάς μου και της ζωής μου πλέον”, σίγουρα όχι όμως “είσαι το στολίδι μου”, να έχω δηλαδή να σε δείχνω και να σε πηγαίνω βόλτες. Είναι φοβερό, ότι μου στέλνουν μηνύματα στο facebook, στο κινητό με παίρνουν τηλέφωνο και λένε “τον αγαπήσαμε”, άνθρωποι που ούτε καν τον έχουν δει, μόνο από φωτογραφίες αγάπησαν το μικρό Ερμή.

 

6.Ποιο ήταν το κίνητρο για να γραφτεί η βιογραφία ενός μικρού σκυλιού;

 

ERMISΝτροπή μου που θα το πω, δεν έχω διαβάσει το “Μάγκα” της Πηνελόπης Δέλτα, ενώ θα έπρεπε. Δεν ήθελα σίγουρα ένα “Άρλεκιν”, από αυτά με τις πεντακόσιες σελίδες που κάνουν θραύση -τώρα βέβαια έχει γίνει στροφή στο αστυνομικό μυθιστόρημα και στα θρίλερ- και δε μ'αρέσουν κιόλας οι ερωτικές ιστορίες, αυτά τα γλυκανάλατα με αφήνουν παγερά αδιάφορο. Είναι ότι τον είχα στην ζωή μου τότε, και σε όλο το ταξίδι απ' τη Χαλκιδική μέχρι να έρθουμε στην Αθήνα, έβλεπα το βλέμμα του, τη συμπεριφορά του... Αυτό όμως που μ' έτρωγε μέσα μου, είναι το τι σκέφτεται αυτή τη στιγμή, αυτό το δύο μηνών κουταβάκι, πώς μας βλέπει, πώς αισθάνεται, πώς αναπνέει, πώς αντιλαμβάνεται τις εικόνες γύρω του, τους ήχους, το τρένο, όλα αυτά. Με το που γυρίσαμε και στρώθηκα στο γράψιμο -εντατική δουλειά, δηλαδή δεν έπαιρνα ανάσα- σε δύο μήνες ήταν έτοιμο, και ήμουν κι εγώ σίγουρος ότι θα κάνει αίσθηση, το είδα δηλαδή κάτι πολύ πρωτότυπο. Όταν ξεκίνησε πάλι η αναζήτηση εκδοτικού οίκου, από όλους τους μεγάλους εκδοτικούς οίκους, μόνο ένας βγήκε και μου απάντησε στο email, ότι βιογραφίες σκυλιών γράφονται κάθε μέρα... Πρέπει να πάω ένα αντίτυπο στον κύριο.

 

7.Πως γράφτηκε το βιβλίο “Το Τελευταίο Botox”;

 

Α!, το “Τελευταίο Botox”. Να σας δώσω την αποκλειστικότητα έχει γραφτεί και το Πρώτο μου Botox. Δεν ξέρω πότε θα βγει στο φώς αλλά μου ρίξανε την ιδέα και έπιασε. Δηλαδή μου βγήκε νεράκι. Και είναι η συνέχεια του “Τελευταίου” .Τα βγάλαμε ανάποδα. “Τελευταίο Botox”, έγραφα στην “Εγνατία”. Έπρεπε συνέχεια να γράφω ιστορίες. Ξαφνικά παθαίνω ένα μπλακ άουτ. Τίποτα. Καμία ιδέα. Λευκή μπροστά η οθόνη. “Ωραία” λέω, “την κάτσαμε” και ξαφνικά κατά τις τρεις – τέσσερις τα ξημερώματα μου έρχεται μια ιδέα ενός μεγαλοδικηγόρου διαπλεκόμενου των βορείων προαστίων, μια αποτυχημένη μοντέλα που τον τύλιξε, ένας gay γιός κι ένας πλαστικός χειρούργος, εραστής της γυναίκας. Και επειδή αυτοί έχουν πάρα πολλά λεφτά βαριούνται και επειδή βαριούνται κάτι έπρεπε να γίνει σε αυτό το story για να σπάσει η μονοτονία και γίνεται ένας φόνος κατά λάθος. Μετά ένας φίλος συγγραφέας μου είπε για το Υπουργείο Πολιτισμού που κάνει διαγωνισμό πρωτοεμφανιζόμενου θεατρικού συγγραφέα. Κάθισα και το έκανα θεατρικό. Το έστειλα. Δεν πήρα κάποια διάκριση. Κατέβηκα μετά στην Αθήνα. Το έδωσα σε όλους τους σκηνοθέτες. Τους επώνυμους και τους ανώνυμους. Δεν επένδυσε κανείς επάνω μου. Μάζεψα παιδιά και νοικιάσαμε ένα μπαρ στου Ψυρρή όπου ανέβηκε. Το φοβερό που έχω να το παινεύομαι, ότι είχε πολύ μεγάλη επιτυχία η παράσταση.

 

8.Περιμένατε την επιτυχία της παράστασης;

 

Ξέρετε τι γίνεται; Τρέξαμε πάρα πολύ, και ως προς τις πρόβες, δηλαδή, η κοπέλα που έκανε τη σκηνοθεσία η Tόνια Ντούσκα, οι ηθοποιοί, η σκηνογράφος, η Κατερίνα  Ζουράρη, που έκανε και τα κοστούμια. Τότε τα μπαρ ιδιαίτερα ανθίζανε στην Αθήνα, δεν ήταν όπως τώρα, που είναι πολλά, ήταν πάρα πολύ λίγα. Ο κόσμος το γούσταρε πάρα πολύ αυτό, ότι με το εισιτήριο, το ποτό του, βλέπει – και καπνίζει -. Να πω ότι επίσης ήταν κλειστός ο χώρος και ξεκινήσαμε Μάιο και παίζαμε μέχρι τέλος Ιουνίου, δηλαδή, αυτό κι αν ήταν, το ότι ο κόσμος έτρεχε σε έναν κλειστό χώρο!
Ήταν πάρα πολύ καλό και το promotion, δηλαδή, είχαμε κάποια ραδιόφωνα που παίζανε το σποτ συνέχεια, βάλαμε πάρα πολλές αφίσες, πάρα πολλά flyers, επίσης βγήκαμε στην τηλεόραση... Το πιο συγκινητικό όμως είναι ότι, αντί να σηκωθούν να φύγουν, καθόντουσαν κάτω στο πάτωμα οκλαδόν.

 

9.Όταν ακούτε κάποια αρνητική κριτική για κάποιο από τα βιβλία σας πως αντιδράτε;

 

Σίγουρα δεν βάζω τα κλάματα. Σίγουρα δεν τα παρατάω. Ευτυχώς δεν είναι πολλές οι αρνητικές κριτικές που έχω ακούσει. Αλλά όταν στρώνομαι για δουλειά που πάντα είναι βράδια, γιατί τα βράδια έχει απόλυτη ησυχία, την μέρα δεν μπορείς να συγκεντρωθείς, κάθομαι και όλα αυτά τα φιλτράρω μέσα μου. Να μην επαναλάβω τα ίδια λάθη.

 

10.Ένας νέος λογοτέχνης σήμερα στις μέρες μας βρίσκει τις πόρτες των εκδοτικών οίκων ανοιχτές η κλειστές;

 

Βρίσκει λουκέτα παντού. Βέβαια με εξαιρέσεις, την οικονομική άνεση. Την οποία δεν την έχω εγώ. Όταν λοιπόν είχα βγει στο κυνήγι μου ζητούσαν αστρονομικά ποσά. Και όχι για τον λόγο ότι δεν ήταν καλό το χειρόγραφο, αλλά χίλιες άλλες δικαιολογίες. Τελικά τα κατάφερα. Πλήρωσα βέβαια. Νομίζω ότι όποιος λέει ότι το πρώτο του βιβλίο δεν το έκανε συνέκδοση λέει ψέματα.

 

11.Να περιμένουμε κάτι νέο το επόμενο διάστημα;

 

Έγραψα έναν γυναικείο μονόλογο που λέγεται ΝΤΙΒΑ θα ανέβει φέτος τον χειμώνα, καλώς εχόντων των πραγμάτων. Στον ρόλο της Ντίβας είναι η Ντόρα η Αυλωνίτου. Στο ρόλο του μαθητή της είναι ο Βαγγέλης ο Δουκουτσέλης, ο οποίος γράφει και αυτός θεατρικά. Σκηνοθετεί ένας εξαιρετικός ηθοποιός και σκηνοθέτης, φίλος μου χρόνια, ο Κώστας ο Ζέππος. Αυτό θα γίνει χειμώνα. Δεν ξέρουμε ακριβώς DSCN1322πότε θα κάνουμε πρεμιέρα, δεν ξέρουμε και το χώρο, άρα θα τα ξαναπούμε. Καλά να είμαστε. Θα φροντίσω να σας ενημερώσω. Και μαζί με μια φίλη εικαστικό την Κυριακή Αντωνίου Βελουκάκη ενώνονται οι δρόμοι μας για πρώτη φορά δημιουργικά. Διάβασε και τα δύο βιβλία και εμπνεύστηκε. Κράτησε κάποιες φράσεις κλειδιά, κάποιες παραγράφους, και φτιάχνει κάποια έργα τέχνης, όχι απαραίτητα πίνακες. Αυτή την έκθεση θα προσπαθήσουμε να την παρουσιάσουμε σε όσο το δυνατόν γίνεται περισσότερα μέρη της Ελλάδας. Ξεκινάμε αρχές Σεπτέμβρη από το φεστιβάλ OPEN SEPTEMPER που διεξάγεται στο “Victoria” και στο “Vault” και μετά υπό την αιγίδα της UNESCO μας κάνει την τιμή ο κύριος Μαρωνίτης να πάμε στην πινακοθήκη του Πειραιά, στο Φλοίσβο, στην Κόρινθο, στην Αίγινα, στις Σπέτσες, στον Κεραμικό και φυσικά επειδή έχω πολύ καλές σχέσεις με την Νίκαια, είμαι από την Νίκαια, πριν τα Χριστούγεννα θα την παρουσιάσουμε στο δημαρχείο της Νίκαιας και στο Ρέντη στο “Βυρσοδεψείο”.

 

Φωτογραφίες Ζώης Τριανταφύλλου Σφακιανάκης

 

 

Επικοινωνία με τον συγγραφέα στο Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

methismenesistories.blogspot.com

To βιβλίο ΕΡΜΗ...ΜΗ! κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΟΣΤΡΙΑ.

Διαβάστηκε 1307 φορές
Βαθμολογήστε αυτό το άρθρο
(2 ψήφοι)

Πολιτιστικο Σωματειο «οι κορυφαιοι»

Ποιοι Ειμαστε

Το mcnews.gr μετά από δέκα χρόνια συνεχούς λειτουργίας είναι ένα site που βοηθάει, ενημερώνει, ψυχαγωγεί και συναρπάζει τους αναγνώστες του παγκοσμίως.

Διαβάστε περισσότερα