Συνέντευξη στην Μαρία Χατζηνικολάου
1.Κυρία Βούλγαρη, πότε αρχίσατε να γράφετε βιβλία;
Βιβλία άρχισα από το '90. Έγραφα πάντα, αλλά από τότε ξεκίνησα να γράφω συστηματικά, γιατί μόλις λιγάκι ξεμπέρδεψα από τις υποχρεώσεις μου.
2.Τα βιβλία σας βασίζονται σε προσωπικές εμπειρίες ή είναι ως επί το πλείστον μυθοπλαστικά;
Δεν έχει μυθοπλασία κανένα μου βιβλίο, είναι όλα αληθινά, και τα πρόσωπα και οι καταστάσεις, και οι ήρωες ζουν ανάμεσά μας. H ζωή γράφει πάντα τα καλύτερα σενάρια.
3.Όταν γράφετε ένα βιβλίο, σκέφτεστε αν θα είναι εμπορικό ή αν θα αγγίζει τον αναγνώστη και θα του περνά μηνύματα;
Στην Ελλάδα δεν είναι εμπορικό το βιβλίο γιατί οι Έλληνες δεν διαβάζουν, καταρχήν. Λοιπόν, δεν ήθελα ποτέ να φτιάξω ένα βιβλίο ακόμα για να μπει σε ένα ράφι. Ούτε θέλω να είναι ανώδυνα τα βιβλία μου. Θέλω αυτός που θα το διαβάσει να κλάψει και να πονέσει και να σκεφτεί. Βασικά να σκεφτεί, μια λειτουργία που την έχουμε ξεχάσει.
4.Τα βιβλία “Μαθήματα Αγάπης”, “Λεηλασία” και “Το Μεγάλο Ταξίδι” είναι μια τριλογία. Πείτε μας λίγα λόγια για την τριλογία αυτή.
Έχει πολλές πλευρές. Έχει την κοινωνικοπολιτική, την ηθικοπλαστική, την ηθική μιας εποχής μέχρι σήμερα, γιατί ξεκινά μετά τον πόλεμο, και φτάνει μέχρι σήμερα. Και είναι οι διαδρομές όλων των ηρώων. Είναι ο άνθρωπος της τότε εποχής, έχει βέβαια και επωνύμους και ανωνύμους, αλλά δεν μας αφορά αυτό γιατί, όπως γράφω και στο βιβλίο, ολονών η διαδρομή είναι η ίδια, είτε είσαι ανώνυμος, είτε μη.
Από κει και πέρα, οι ήρωες, οι δύο βασικοί ήρωες, είναι δύο εκ διαμέτρου αντίθετοι χαρακτήρες. Ο ένας είναι του “πρέπει” και αυτός που ακολουθεί τα “θέλω” των αλλωνών, με αποτέλεσμα να είναι πάντα δυστυχισμένος. Η ηρωίδα είναι ακριβώς το αντίθετο, λέει “εγώ θα κάνω μόνο ό,τι θέλω”, ούτως ώστε και αν πληρώσω το λάθος μου, να είναι δικό μου. Ο ένας πληρώνει τα δικά του τα λάθη, ο άλλος πληρώνει των άλλων τα λάθη, με αποτέλεσμα αυτός που πληρώνει των άλλων τα λάθη να είναι δυστυχισμένος. Αν πληρώνεις, λοιπόν, τα δικά σου τα λάθη, τουλάχιστον τα χαίρεσαι, ή τα έχεις χαρεί πριν, το λες συνειδητά “Τα έκανα, θα τα πληρώσω”. Έτσι κι αλλιώς είναι συμπαντική δικαιοσύνη, όλα πληρώνονται.
5.Πόσο σημαντικό είναι, πιστεύετε, να δίνουμε στη ζωή "μαθήματα αγάπης";
Μαθήματα αγάπης είναι όσα εισπράττουμε από την ώρα που γεννιόμαστε. Εγώ στο βιβλίο τα έχω “εντός εισαγωγικών”. Είναι ό,τι καλό ή κακό εισπράττουμε και κουβαλούμε με σκωπτική διάθεση, γιατί δεν είναι όλα αγάπη, έτσι δεν είναι; Κάθε άνθρωπος που συναντάμε, χωρίζονται σε μοιραίους και τυχαίους. Οι τυχαίοι είναι αυτοί που συναντάμε στο λεωφορείο και δεν θα τους ξαναδούμε ποτέ. Οι μοιραίοι είναι αυτοί που συναντάμε στη ζωή μας και αφήνουνε κάτι, ένα πετραδάκι στη ζωή μας, καλό ή κακό. Οπότε και έβαλα μαθήματα, “εντός εισαγωγικών” αγάπης, δεν είναι πάντα αγάπη.
6.Το πιο “μεγάλο ταξίδι” το έχετε κάνει σαν συγγραφέας ή σαν αναγνώστης;
Νομίζω σαν αναγνώστης, γιατί δεν αυτοαποκαλούμαι εγώ συγγραφέας, είναι πολύ μεγάλος τίτλος για να τον οικειοποιηθώ. Σαν αναγνώστης, γιατί όλα μου τα βιβλία γενικώς τρέχουν, γιατί σαν αναγνώστης όταν παίρνω ένα βιβλίο στα χέρια, αρχίζω να γυρνάω σελίδες μέχρι να φτάσει στο τέλος… Απεχθάνομαι την απεραντολογία και την αμπελοφιλοσοφία στα βιβλία, κι έτσι τα έχω γράψει ακριβώς όπως θα τα ήθελα εγώ, σαν αναγνώστης.
7.Τι είναι αυτό που σας γεμίζει, και σας δίνει έμπνευση για την συγγραφή βιβλίων;
Οι άνθρωποι γύρω μου. Κάθε άνθρωπος και μια ιστορία είναι. Άλλες βέβαια είναι κοινότυπες, ανιαρές και άλλες με εξαιρετικό ενδιαφέρον. Γιατί εγώ χωρίζω τους ανθρώπους στα τέσσερα. Οι πρώτοι είναι τα δέντρα. Είναι αυτοί που στηρίζονται μόνοι τους, οι αυτάρκεις, και μπορούν να στηρίζουν και τους υπόλοιπους. Οι δεύτεροι είναι τα αναρριχώμενα. Αυτοί που δεν μπορούν να σταθούν, είναι τα βαμπίρ με λίγα λόγια. Η τρίτη κατηγορία είναι οι θάμνοι, αυτοί που δεν θα ψηλώσουν ποτέ. Οι τέταρτοι είναι οι πόες, αυτοί που γεννήθηκαν για να τους πατούν όλοι.
8.Ποιο είναι το αγαπημένο σας ρητό, που ακολουθείτε στη ζωή σας;
Δύο είναι. Το πρώτο είναι o ‘πείπτων και μονίμως εγειρόμενος’, αυτός είναι άγιος και ήρωας, και το άλλο είναι ότι αξία έχουν μόνο όσα δεν αγοράζονται και δεν πωλούνται.
9.Ετοιμάζετε κάτι νέο το επόμενο διάστημα;
Ναι, ετοιμάζω ένα νέο βιβλίο. Προς το παρόν είναι και τα θεατρικά «Ο φόβος Φίλε», «Η ώρα του
Απολογισμού», «Η Αγία Οικογένεια» που βγήκανε και αυτά είναι αληθινές ιστορίες, με αληθινά, υπαρκτά πρόσωπα, και είναι ιστορίες που μπορεί να συμβούν στον καθένα. Λίγο ακραίες, βέβαια, γιατί συνήθως τις ακραίες γράφεις, αλλά είναι διδακτικές, θα έλεγα.
10.Το Σάββατο 27 Σεπτεμβρίου γίνεται η παρουσίαση του νέου σας βιβλίου «Το Μεγάλο Ταξίδι» στον Πολυχώρο των εκδόσεων Όστρια. Θα υπάρξουν εκπλήξεις;
Εκτός από την παρουσίαση του βιβλίου «Το Μεγάλο Ταξίδι», γιορτάζουμε και τα εγκαίνια του Πολυχώρου της Όστρια, τα γενέθλια της Όστρια, και μου έκαναν την τιμή, μου ζήτησαν να κάνω εγώ τα εγκαίνια. Οπότε, θα έχουμε γιορτή, θα έχουμε πάρτι, θα κόψουμε και τούρτα και θα κεράσουμε όσους έρθουνε κοντά μας στην εκδήλωση αυτή. Φυσικά θα τους κάνουμε κι ένα βιβλίο δώρο.
