ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ :
giweather joomla module
Παρασκευή, 29 Μαρτίου 2024 - 10:33:32π.μ.
×

Προειδοποίηση

JUser: :_load: Αδυναμία φόρτωσης χρήστη με Α/Α (ID): 51
27
Μαΐου

Ν.Ταβουλάρης: «Δεν υπάρχουν αδιέξοδα»

Κατηγορία Συνεντεύξεις

Καταδεκτικός, πρόσχαρος, χαμογελαστός και με έμφυτη ευγένεια μας δέχθηκε στο γραφείο του ο Πρόεδρος της Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών κ. Νίκος Ταβουλάρης κάνοντας ένα διάλειμμα από τις υποχρεώσεις του και τις προετοιμασίες των Δελφικών Αγώνων Ποίησης 2014. Μας μίλησε για τη λογοτεχνία, το παρόν και το μέλλον του βιβλίου και την ευθύνη των πνευματικών ανθρώπων απέναντι στη νέα γενιά.

Συνέντευξη στην Μαρία Κλ.Χατζηνικολάου


κ. Ταβουλάρη, όπως διαπιστώνω, ασχολείστε με τη λογοτεχνία από τα μαθητικά σας χρόνια και το συγγραφικό σας έργο περιλαμβάνει όλα τα είδη του γραπτού λόγου, τόσο στην ποίηση όσο και την πεζογραφία, αλλά και στην φιλοσοφία. Ποιο είδος προτιμάτε ως αναγνώστης και γιατί;


Η ενασχόλησή μου με όλα σχεδόν τα είδη λόγου, ως συγγραφέας σημαίνει ότι και ως αναγνώστη με συγκινούν σχεδόν όλα. Θεωρώ ότι η τέχνη σε όλες τις μορφές της είναι πραγματική θεραπεία της ψυχής και η κάθε εκδοχή της ενδείκνυται ανάλογα με το χώρο, το χρόνο, τις συναισθηματικές και πνευματικές ανάγκες του αναγνώστη τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή. Για το λόγο αυτό ανάλογα με τις δικές μου αντίστοιχες ανάγκες τη δεδομένη χρονική στιγμή, επιλέγω με ποιο είδος του λόγου θα κοινωνήσω. Συνήθως όμως τα τελευταία έτη μελετάω περισσότερο φιλοσοφία και κυρίως εμβαθύνω στους αρχαίους έλληνες φιλοσόφους. Εξ άλλου έχω την βεβαιότητα πια ότι και ο έμμετρος και πεζός λόγος σε όποια μορφή αυτός εκφέρεται εμπεριέχει φιλοσοφικές θέσεις και αντίστοιχα η φιλοσοφία εμπεριέχει υπερβατικές ενοράσεις, που κυρίως εκπορεύονται από την ποίηση. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί ο μέγιστος των φιλοσόφων, κατά τη γνώμη μου, ο Πλάτων.


Τι απολαμβάνετε περισσότερο κατά τη διάρκεια της συγγραφής των βιβλίων σας;


Όταν έλθει η στιγμή να αποτυπωθεί γραπτώς μια ιδέα, η οποία συνήθως έχει αρχίσει να κυοφορείται στο μυαλό μου πολύ πριν την γράψω, πραγματώνεται με μια αυτόματη πνευματική, ψυχική και σωματική συνεργασία, η οποία κυριολεκτικά με κατακλύζει και το κείμενο γεμίζει τις σελίδες σχεδόν ασυναίσθητα και με μια συνεχή ροή. Ιδίως τα μεμονωμένα ποιήματα μου τα γράφω πάντοτε με μιας, χωρίς διακοπή. Φυσικά τούτο γίνεται, γιατί όπως προείπα, έχουν προηγηθεί πολλά στάδια επώασης στο μυαλό μου προτού αποτυπωθούν γραπτώς. Είναι βέβαια φυσικό να γίνει στη συνέχεια μια εργασία «χτενίσματος», όπως χαρακτηριστικά λέμε, αλλά και κατά της διάρκεια αυτής ελάχιστα αλλάζω, επειδή πλέον λόγω της μακροχρόνιας εσωτερικής διεργασίας στο μυαλό μου, έχουν αποκτήσει σχεδόν την τελική μορφή τους πριν τα γράψω. Είναι βέβαια ευνόητο ότι αυτό δεν μπορεί να γίνει στον πεζό λόγο, ένεκα του μεγέθους των έργων, όμως εκεί η γοητεία οφείλεται στο ταξίδι και στις πνευματικές εκπλήξεις, που σε οδηγεί το έργο, κατά τη διάρκεια της συγγραφής του. Συνήθως υπάρχει ο βασικός σκελετός του έργου, αλλά κατά τη διάρκεια της συγγραφής γίνομαι ένα με τους ήρωες, τα δρώμενα ή τις έννοιες, εάν πρόκειται για δοκίμιο, και πλέον δεν είμαι εγώ αυτός που το γράφει, αλλά κατά κάποιον τρόπο συμμετέχω στη συγγραφή υπερβατικά και διαμορφώνω αλλά και διαμορφώνομαι από το ίδιο το κείμενο, λες και αυτό είναι ο συγγραφέας ή καλύτερα σε μια αμφίδρομη διεργασία, όπου εγώ, ο συγγραφέας, με τη διάνοια μου, στέλνω μηνύματα στο υποσυνείδητό μου κι εκείνο συνομιλεί μαζί μου υπερβατικά και ταυτόχρονα συναρπαστικά!…

DSC 0037
Θεωρείτε ότι ο συγγραφέας γεννιέται ή γίνεται;


Η ερώτησή σας είναι ιδιαίτερα σημαντική αν και πολλάκις διατυπωμένη. Θα μου επιτρέψετε να απαντήσω, χρησιμοποιώντας την κύρια μέθοδο των αρχαίων ελλήνων φιλοσόφων, τη διαλεκτική. Γνωρίζουμε ότι για κάθε επάγγελμα απαιτείται μια φυσική εκ γενετής ικανότητα, αλλά προκειμένου αυτή η ικανότητα να αναπτυχθεί σε υψηλό βαθμό, απαιτείται η σπουδή και η εμπέδωση μέσω της εξάσκησης. Αυτό μας το λέγει σαφώς ο Αριστοτέλης. Έτσι ένας νέος που έχει ικανότητα στον αθλητισμό για να γίνει πρωταθλητής θα πρέπει να σπουδάσει την τεχνική του αθλήματος με το οποίο θα ασχοληθεί και φυσικά να εξασκείται καθημερινά προκειμένου να βελτιώσει τις φυσικές του δυνάμεις και να γίνει απόλυτα κτήμα του η τεχνική. Το ίδιο κατ’ αναλογία ισχύει για τους μουσικούς, για τους ζωγράφους και κατά συνέπεια το ίδιο είναι ανάγκη να ισχύει και για τους συγγραφείς. Χαρακτηριστικά εγώ λέω ότι ο συγγραφέας πρέπει να λειτουργεί όπως ο αθλητής. Δηλαδή να βελτιώσει το φυσικό του ταλέντο με μελέτη κι εξάσκηση. Είναι αναγκαίο ο συγγραφέας να μελετά πολύ, να εξασκείται αρκετά και να γράφει λιγότερο, ώστε το πνευματικό του προϊόν να είναι το απαύγασμα όλων των φυσικών κι επίκτητων ικανοτήτων του. Για να γράψει κάποιος συγγραφέας το μεγάλο έργο πρέπει να κάνει ακριβώς τα ίδια πράγματα, κατ’ αναλογία, που κάνει ο πρωταθλητής πριν από την επίτευξη του μεγάλου ρεκόρ. Φυσικά υπάρχει και η αντίθετη γνώμη που πρεσβεύει ότι το φυσικό ταλέντο είναι αυτό που διαδραματίζει τον κυρίαρχο ρόλο στο συγγραφέα. Εγώ αυτή την άποψη θα μου επιτραπεί να τη θεωρώ ή αφελή ή αλαζονική! Το ταλέντο φυσικά διαδραματίζει μεγαλύτερο ή μικρότερο ρόλο ανάλογα με το είδος του λόγου ιδίως στην ποίηση, αλλά σε κάθε περίπτωση η εμπειρία μου δείχνει ότι δεν ξεπερνά η συμβολή του περισσότερο από το τριάντα τοις εκατό του συνολικού αποτελέσματος. Εν κατακλείδι το ταλέντο δεν είναι παρά η θρυαλλίδα ή οποία για να γίνει πυρκαγιά απαιτούνται όλοι οι υπόλοιποι παράγοντες.

 

Πώς θα ορίζατε ένα χαρισματικό λογοτέχνη-ποιητή;


Η ποίηση είναι η πιο συμπυκνωμένη μορφή του λόγου, αλλά ταυτόχρονα πρέπει να είναι και η πιο υπερβατική στη σκέψη και στη σύλληψη των νοημάτων. Ως εκ τούτου ο ποιητής πρέπει κατ’ αρχήν να έχει το αισθητήριο εκείνο, που σχεδόν από το τίποτα να προσλαμβάνει υποσυνείδητα ερεθίσματα και να τα μετουσιώνει σε ποίηση μέσα από τη δική του ιδιαίτερη ικανότητα μεγέθυνσης και υπερβατικής προσέγγισης των πραγμάτων. Λέγοντας μεγέθυνση εννοούμε ότι ο ποιητής πρέπει να λειτουργεί ως ένας μεγεθυντικός φακός και ερεθίσματα τα οποία για τον απλό άνθρωπο περνούν απαρατήρητα ή τον απασχολούν ελάχιστα να τους δίνει άλλες διαστάσεις και φόρμες, ακριβώς όπως ένας χαρισματικός ζωγράφος ή μουσικός. Με τον όρο υπερβατική σκέψη εννοούμε ότι ο ποιητής παρακάμπτει τη γραμμική αλληλουχία της λογικής εξέτασης των πραγμάτων και από μία κατάσταση Α μεταβαίνει σε μια άλλη Κ παρακάμπτοντας τις ενδιάμεσες καταστάσεις. Τούτο το επιτυγχάνει δίδοντας διαφορετικές προεκτάσεις και χρησιμοποιώντας διαφορετικές οπτικές γωνίες, όπως ακριβώς και ο ταλαντούχος ζωγράφος. Φυσικά για να γίνουν όλα αυτά απαιτείται προΰπαρξη φυσικού ταλέντου άλλα και μεγάλη προσπάθεια και μελέτη. Πάντως στην ποίηση το φυσικό ταλέντο απαιτείται σε μεγαλύτερο βαθμό από τα υπόλοιπα είδη του λόγου. Εν κατακλείδι ο χαρισματικός λογοτέχνης ποιητής θα πρέπει να έχει το φυσικό χάρισμα της ποίησης όπως ανωτέρω αναλύθηκε και ταυτόχρονα απαραίτητα πρέπει να είναι λογοτέχνης, δηλαδή να γνωρίζει την τέχνη του λόγου.


Τι πιστεύετε για το μέλλον του βιβλίου στην εποχή της ηλεκτρονικής παντοκρατορίας;


Θεωρώ ότι το βιβλίο στη μορφή που το γνωρίζουμε θα υπάρχει για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα, επειδή είναι πρόσφορο για χρήση αλλά και συναισθηματικά προσφέρει ικανοποίηση τόσο στο συγγραφέα όσο και στον αναγνώστη. Αναφορικά με το ηλεκτρονικό βιβλίο θα συνεχίσει να συνυπάρχει με την κλασσική μορφή του βιβλίου. Βέβαια η εξέλιξη της τεχνικής και ταυτόχρονα το κόστος εκτύπωσης και βιβλιοδεσίας ενός βιβλίου, ίσως οδηγήσουν στη αντικατάστασή του με τη μορφή που το ξέρουμε σήμερα, φρονώ όμως ότι αυτή η εξέλιξη θα αργήσει αρκετά για να έλθει και φυσικά δε θα συμβεί σε όλα τα μέρη του πλανήτη μας ταυτόχρονα. Πάντως εγώ τα βιβλία μου τα θεωρώ πνευματικά μου παιδιά και προτιμώ να τα έχω στην κλασσική τους μορφή!


Θεωρείτε ότι ένα λογοτεχνικό έργο μπορεί να επηρεάσει καταλυτικά τη ζωή των σύγχρονων ανθρώπων, που αντιμετωπίζουν πολλά αδιέξοδα;


Κατ’ αρχή θα μου επιτρέψετε να διαφωνήσω με τον όρο αδιέξοδα. Θεωρώ ότι δεν υπάρχουν αδιέξοδα παρά μόνο δυσκολίες, οι οποίες είναι δυνατόν να αντιμετωπιστούν με κατάλληλη μέθοδο και προσπάθεια. Όπως συχνά λέω δεν υπάρχει αποτυχία στη ζωή αλλά αναβολή της επιτυχίας. Ένα λογοτεχνικό έργο που απευθύνεται με τον κατάλληλο τρόπο και κατορθώνει να βρει το κυρίαρχο πρόβλημα της κοινωνίας τη δεδομένη στιγμή, είναι δυνατόν να επηρεάσει καταλυτικά τη ζωή των σύγχρονων ανθρώπων. Όταν δε λέμε καταλυτικά εννοούμε να λειτουργήσει ως το στοιχείο εκείνο που θα αφυπνίσει και θα ενεργοποιήσει τις καθεύδουσες δυνάμεις της κοινωνίας, αρκεί να προβληθεί κατάλληλα και αυτό ίσως είναι το σημαντικότερο πρόβλημα που πρέπει ν’ αντιμετωπιστεί.


Ποια είναι η γνώμη σας για την κριτική της λογοτεχνίας; Πιστεύετε ότι μόνο οι ειδικοί νομιμοποιούνται να εκφέρουν άποψη ή ότι και ο εκάστοτε αναγνώστης έχει το δικαίωμα να κρίνει ένα λογοτεχνικό έργο;


Για να απαντηθεί αντικειμενικά αυτή η ερώτηση πρέπει κατ’ αρχήν να ορίσουμε τον όρο κριτική. Κρίνω σημαίνει ότι αξιολογώ ένα κείμενο με βάση κάποιους συγκεκριμένους κανόνες, που καθορίζουν την τέχνη του λόγου, όπως ακριβώς ένας δικαστής θα κρίνει το σύννομο ή παράνομο μιας πράξης, βασιζόμενος στους σχετικούς προς αυτή νόμους. Φυσικά όπως και στο δικαστή και ο κριτικός της λογοτεχνίας πρέπει να γνωρίζει τους κανόνες της λογοτεχνικής γραφής και να διαθέτει το φυσικό ταλέντο να αντιληφθεί το πραγματικό και το γνήσιο από το κίβδηλο. Ο απλός αναγνώστης δεν είναι δυνατόν να γνωρίζει τους κανόνες της λογοτεχνικής γραφής ή και αν τους γνωρίζει πιθανόν να μην έχει την ικανότητα ή την εμπειρία να τους χρησιμοποιήσει. Ως εκ τούτου ο απλός αναγνώστης μπορεί να εκφέρει μόνο την προσωπική υποκειμενική αισθητική, η διανοητική άποψη. Κριτική όμως μπορούν να κάνουν μόνον οι επαΐοντες όπως μας δίδαξε ο Πλάτων. Οι αναγνώστες συνήθως αποφασίζουν για την ποιότητα και ως εκ τούτου την αποδοχή ενός λογοτεχνικού έργου όχι τόσο από την τεχνική ή νοηματική του πληρότητα ή ακόμη και από την πρωτοτυπία της έκφρασης ή του νοήματος αλλά από το εάν βρίσκουν σε αυτό κάποιο κυρίαρχο στοιχείο, που θεραπεύει την κυρίαρχη αντίστοιχη ανάγκη τους, παραβλέποντας πιθανές λογοτεχνικές ατέλειες. Αυτό όμως δεν είναι δυνατόν να ισχύει για την κριτική της λογοτεχνίας όταν αυτή έχει ως σκοπό την αντικειμενική αξιολόγηση ενός λογοτεχνικού έργου. Φυσικά όταν κάποια στοιχεία ενός έργου είναι τόσο καταλυτικά, που επικαλύπτουν τα υπόλοιπα και δίνουν τον κυρίαρχο χαρακτήρα του έργου, είναι δυνατόν ο κριτικός της λογοτεχνίας να αξιολογήσει το κείμενο δίνοντας μεγαλύτερο συντελεστή αξιολόγησης σε αυτό το στοιχείο έναντι των υπολοίπων, χωρίς ωστόσο να αγνοήσει εντελώς τα υπόλοιπα. Η κριτική της λογοτεχνίας επιτελεί σημαντικό έργο, όταν είναι πραγματική κριτική, γιατί αναλύει και αναδεικνύει τα σπουδαία αλλά και τα μέτρια έργα. Φυσικά αυτό γίνεται όταν η κριτική γίνεται βάση κανόνων και παραμέτρων και όχι υποκειμενικά. Επίσης όταν δεν έχει στόχο να διαφημίσει κάποιο έργο για εμπορικούς λόγους. Δυστυχώς στη σύγχρονη μορφή της στην ουσία δεν υφίσταται, διότι δεν υπάρχουν κριτικοί λογοτεχνίας ή και αυτοί που υπάρχουν συνήθως δεν έχουν πρόσβαση στα μέσα μαζικής επικοινωνίας και ως εκ τούτου στον τελικό αναγνώστη. Συνήθως προωθούνται κριτικές υπό τύπον διαφήμισης ή κολακείας, εξαρτώμενες από τους εκδοτικούς οίκους ή άλλους φορείς που για δικούς τους λόγους θέλουν να προωθήσουν ή να εξαφανίσουν ένα έργο ανεξάρτητα της πραγματικής λογοτεχνικής του αξίας. Η κατάσταση αυτή έχει μέγιστα αρνητικά αποτελέσματα γιατί διαμορφώνει την κοινή γνώμη σε ποικίλα θέματα, με αποτέλεσμα την αποσάθρωση του κοινωνικού ιστού που παρατηρείται σήμερα. Εδώ επιθυμώ να επισημάνω ότι ένα λογοτεχνικό έργο δεν είναι καλό μόνο επειδή είναι μοντέρνο… Η αξία ενός λογοτεχνήματος δεν εξαρτάται από τη μορφή ή τη φόρμα του αλλά από την αρτιότητα που όλες οι λογοτεχνικές συνιστώσες έχουν χρησιμοποιηθεί από το συγγραφέα.


Η φιλοσοφία είναι δημιούργημα της κλασσικής ελληνικής σκέψης. Θεωρείτε ότι σήμερα είναι δυνατόν να λειτουργήσει ως καταλύτης στα κοινωνικά δρώμενα;


Η φιλοσοφία είναι κατά τη γνώμη μου το μέγιστο πνευματικό δημιούργημα της ανθρωπότητας. Στέκει ανάμεσα στην επιστήμη και την τέχνη και ως άλλος ηνίοχος και τις ισορροπεί. Στη φιλοσοφία ενυπάρχει το στοιχείο της δικαιοσύνης με την πλατωνική έννοια και ως εκ τούτου είναι εκείνος ο παράγοντας, που οδηγεί στη μεσότητα, δηλαδή την Αρετή κατά τον Αριστοτέλη. Θεωρώ ότι οι δυο ίσως μεγαλύτερες ρύσεις παγκοσμίως ανά τους αιώνες είναι το σωκρατικό «Εν οίδα ότι ουδέν οίδα» και το «μέτρον άριστον». Η ρήση του Σωκράτη θέτει τα πάντα σε μια διαρκή επανεξέταση, άρα και εγρήγορση, άρα και εξέλιξη. Επίσης καταργεί όλα τα στερεότυπα και τις προκαταλήψεις. Η έννοια δε του μέτρου είναι εκείνη που συνέχει τις συμπαντικές εκείνες δυνάμεις του γίγνεσθαι και του είναι του κόσμου. Ασφαλώς σήμερα η φιλοσοφία μπορεί να διαδραματίσει καταλυτικό ρόλο σε όλα τα επιστημονικά, πνευματικά και κοινωνικά πεδία ώστε μέσα από το μέτρο, την αντικειμενική προσέγγιση και όχι την άκρατη υποκειμενικότητα να οδηγήσει στην ανατροπή των λανθασμένων στερεοτύπων και την κατάκτηση της Αρετής μέσω του μέτρου.

 

Ποιος νομίζετε ότι πρέπει να είναι ο ρόλος των πνευματικών ανθρώπων στη χώρα μας σήμερα;


Η ερώτησή σας είναι δυνατόν ν’ απαντηθεί από πολλές σκοπιές. Θα μου επιτρέψετε ν’ απαντήσω ως συγγραφέας, για να επιβεβαιώσω εξ αρχής την ερώτησή σας. Θεωρώ ότι ο κάθε άνθρωπος, ως κοινωνικό ον, έχει δικαίωμα αλλά και υποχρέωση να παρεμβαίνει στα κοινωνικά δρώμενα με την ιδιότητα και τις ικανότητες που ένας έκαστος διαθέτει. Για το λόγο αυτό δεν θεωρώ ότι οι πνευματικοί άνθρωποι πρέπει να εκφέρουν ξύλινο πολιτικό λόγο ή ακόμη και να πρωτοστατούν σε άλλου είδους εκδηλώσεις, που δεν είναι συναφείς προς αυτό που ξέρουν καλά να κάνουν. Για το λόγο αυτό πρωτίστως πρέπει να παρεμβαίνουν μέσω των γραπτών τους ή του προφορικού τους λόγου είτε εκφέρεται μέσω των βιβλίων και των άρθρων τους είτε μέσω της τηλεόρασης και του ραδιοφώνου. Ο απλός πολίτης θέλει από τον πνευματικό άνθρωπο να του δώσει τις κατευθυντήριες γραμμές για να τις ακολουθήσει και αυτό πρέπει να πράττει ο κάθε συγγραφέας, αλλά με αίσθημα ευθύνης αποφεύγοντας τους λαϊκισμούς, γιατί τότε παύει να είναι πνευματικός άνθρωπος….


Είστε πρόεδρος σε μια από τις μεγαλύτερες λογοτεχνικές ενώσεις της χώρας, την «Πανελλήνια Ένωση Λογοτεχνών». Ποιοι είναι οι βασικοί στόχοι της ένωσης; Θα θέλατε να επιφέρετε κάποιες αλλαγές;


Όπως πολύ σωστά είπατε έχω την τιμή και την υπευθυνότητα να είμαι πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου της «Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών». Στην ένωση είμαι μέλος εδώ και είκοσι περίπου χρόνια και την έχω υπηρετήσει ως μέλος κριτικών επιτροπών, μέλος του διοικητικού συμβουλίου και τώρα ως πρόεδρος. Ο σύλλογος έχει ως στόχους την προώθηση των γραμμάτων και του πολιτισμού γενικά. Ειδικότερα την προάσπιση της ελληνικής γλώσσας, την ανάδειξη νέων συγγραφέων και την πνευματική παρέμβαση στα πολιτιστικά και κοινωνικά δρώμενα της πατρίδας μας. Για το σκοπό αυτό ετησίως διεξάγει τρεις μεγάλους λογοτεχνικούς διαγωνισμούς με ελεύθερη συμμετοχή. Αυτοί είναι ο μαθητικός διαγωνισμός Ποίησης και Διηγήματος και διεξάγεται την Άνοιξη, οι ποιητικοί αγώνες των Δελφών, οι οποίοι γίνονται σε δύο φάσεις. Η πρώτη είναι εκείνη της πρόκρισης των πενήντα καλύτερων ποιημάτων από πενταμελή επιτροπή με χρήση και της στατιστικής επιστήμης και η δεύτερη φάση γίνεται στους Δελφούς, όπου οι προκριθέντες ποιητές απαγγέλουν τα ποιήματά τους σε δεύτερη, διάφορη της πρώτης, πενταμελούς κριτικής επιτροπής, η οποία τα αξιολογεί εκ νέου. Το άθροισμα των βαθμολογιών των δύο επιτροπών δίνει την τελική κατάταξη. Επίσης το τελευταίο τρίμηνο κάθε έτους διεξάγεται ο μεγάλος λογοτεχνικός διαγωνισμός σε επτά είδη του λόγου! Εκτός από τους διαγωνισμούς κάθε Τρίτη απόγευμα στις επτά, στο εντευκτήριο μας, που ευρίσκεται στην οδό Γερανίου 41 στο δεύτερο όροφο, την πρώτη ώρα γίνονται ομιλίες λογοτεχνικού, επιστημονικού και γενικότερου ενδιαφέροντος. Τη δεύτερη ώρα γίνονται απαγγελίες ποιημάτων των μελών του συλλόγου αλλά και επισκεπτών. Φυσικά υπάρχουν και άλλες έκτακτες εκδηλώσεις. Ήδη το τελευταίο διοικητικό συμβούλιο αποφάσισε και εφάρμοσε νέο πρωτοποριακό τρόπο αξιολόγησης των λογοτεχνικών κειμένων των διαγωνιζομένων, ώστε να διασφαλίζεται η αντικειμενικότητα και το αδιάφθορο των αποτελεσμάτων, ενέργεια που έχει ήδη εμπεδωθεί στους συγγραφείς και η συμμετοχή στους διαγωνισμούς μας είναι πέραν πάσης προσδοκίας. Επίσης έχουμε προχωρήσει στη σύνταξη ενός νέου καταστατικού και εσωτερικού κανονισμού λειτουργίας, που θεωρώ ότι είναι αντάξιο των σύγχρονων αναγκών. Μελλοντικοί στόχοι είναι η προβολή του έργου μας μέσω των μέσων μαζικής ενημέρωσης και η ανάληψη πρωτοβουλίας για τη δημιουργίας ομοσπονδίας των μεγάλων λογοτεχνικών ενώσεων.


Κύριε Ταβουλάρη θα θέλατε να δώσετε ένα μήνυμα προς τους νέους ανθρώπους;


Νομίζω ότι είναι καλύτερα να αφήσω να μιλήσουν οι στοίχοι μου από τον επίλογο του «Πέτρινου Κόσμου», γιατί η ποίηση πάντοτε μπορεί να εμφυσήσει πιο άμεσα και πιο δυνατά τα μηνύματά της.
«Εδώ, εδώ μαζί μου στο ασύνορο σύνορο έλα!
Πώς το ανέφικτο θ’ αδράξεις στη χούφτα σου,
νερό κρυστάλλινο της αθανασίας,
όταν τις ύστερες ελπίδες σου
σκορπίσεις στου χρόνου
τ’ ανεμόκλωνα;»

Το χώμα ριγεί και μαζί του το Είναι του κόσμου.
Υψώστε τις παντιέρες, σαλπάρουμε!

Διαβάστηκε 475 φορές
Βαθμολογήστε αυτό το άρθρο
(9 ψήφοι)

Πολιτιστικο Σωματειο «οι κορυφαιοι»

Ποιοι Ειμαστε

Το mcnews.gr είναι ένα site, που φιλοδοξεί να δώσει στους αναγνώστες του αντικειμενική και ανεξάρτητη ενημέρωση, χωρίς υπερβολές, παραποιήσεις και σκοπιμότητες...

Διαβάστε περισσότερα