Εκτύπωση αυτής της σελίδας
Φωνές Δικαίου Βιβλιοπαρουσίαση Φωνές Δικαίου Βιβλιοπαρουσίαση
10
Μαρτίου

Χλόη Βερίτη: "Το κάθε βιβλίο μου έχει δικό του ξεχωριστό στίγμα"

Κατηγορία Συνεντεύξεις

Η Χλόη Βερίτη είναι συγγραφέας φιλόλογος, εκπαιδευτικός, δημοσιογράφος, μα πάνω από όλα μια αξιολάτρευτη γυναίκα. Μας μίλησε με ενθουσιασμό για την εκπαίδευση στην Ελλάδα, τα αγαπημένα της βιβλία και τα μελλοντικά της σχέδια...

 

Συνέντευξη στη Μαρία Κλ. Χατζηνικολάου

 

1. Κυρία Χλόη Βερίτη έχετε σπουδάσει Αγγλική Φιλολογία και κατέχετε μεταπτυχιακό δίπλωμα στην εκπαίδευση από το Πανεπιστήμιο MIDDLESEX Λονδίνου. Ποια είναι η άποψη σας για την εκπαίδευση στην Ελλάδα το 2023; Θα αλλάζατε κάτι αν ήσασταν Υπουργός Παιδείας;

 

Αντί άλλης απάντησης παραθέτω απόσπασμα από την εισαγωγή μου στο κοινωνιολογικό δοκίμιο, «Φωνές Δικαίου, 19ος αιώνας», ένα βιβλίο που μπορεί να αξιοποιηθεί με πολλούς τρόπους από κάθε εκπαιδευτικό και παρουσιάζει τρία φωτεινά παραδείγματα ανθρώπων που μας έρχονται από το παρελθόν και υψώνουν τη φωνή τους υπερασπιζόμενοι τα ανθρώπινα δικαιώματα. Το βιβλίο κυκλοφόρησε το 2018, με σκοπό να τιμήσει την 70η επέτειο της Οικουμενικής Διακήρυξης για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα. Από συνέδρια που έχω παρακολουθήσει στην Ελλάδα αλλά και σε συζητήσεις με συνάδελφους εκπαιδευτικούς εδώ, θα έλεγα ότι πολλά από όσα γράφω στην εισαγωγή αυτή για το κυπριακό εκπαιδευτικό σύστημα, ισχύουν και για το ελληνικό εκπαιδευτικό …καράβι.
«…η εκπαιδευτική πολιτική οδεύει χωρίς πυξίδα και χωρίς όραμα ωσάν ακυβέρνητο καράβι. Ανάλογα με το κατά πού φυσά ο άνεμος, κάποιος τυχαίνει να αρπάζει το πηδάλιο για κάποιο διάστημα και απλώς αλλάζει πορεία, μπας και το πλεούμενο βρει επιτέλους το δρόμο του. Χωρίς διαχρονική και ανεξάρτητη πυξίδα προσανατολισμού όμως, χωρίς χάρτη πορείας, οι απανωτές εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις δεν φέρνουν τα ποθητά αποτελέσματα, όσο επιδέξιοι κι αν είναι οι ναύτες. Το συγκεντρωτικό εκπαιδευτικό σύστημα και το εξετασιοκεντρικό μοντέλο που έχει υιοθετηθεί και ακολουθείται ευλαβικά στο δημόσιο σχολείο δεν βοηθά καθόλου τους νέους ανθρώπους να γίνουν ενεργοί πολίτες και να αποκτήσουν κριτική σκέψη…το άκαμπτο σύστημα της εκπαίδευσης παρουσιάζει σοβαρό έλλειμμα προσαρμοστικότητας στις αλλαγές του κόσμου μας, στα θετικά πρότυπα, στην έμπνευση. Το εκπαιδευτικό μας σύστημα τοποθετεί την έμφαση στη διδασκαλία και όχι στην παιδεία και δεν βοηθά την κοινωνία να βελτιωθεί. Πρόκειται για ένα σύστημα που επιβραβεύει την αποστήθιση και την παπαγαλία, που αναθρέφει και διαιωνίζει τον κομματισμό και την πόλωση…που προσπερνά την ανάπτυξη δεξιοτήτων και ταλέντων, που ακρωτηριάζει τη δημιουργικότητα και την πρωτοβουλία, που αδυνατεί να ενεργοποιήσει τη σκέψη και την κρίση των παιδιών… Μοιάζει σχεδόν να επιδιώκει να δημιουργήσει μια κοινωνία άγνοιας και σιωπής…»
Προεκτείνοντας αυτές τις σκέψεις θα έλεγα πως το λύκειο δεν θα πρέπει να είναι προθάλαμος πανεπιστημίου. Η γνώση και η εμπειρία των έμπειρων εκπαιδευτικών θα πρέπει να αξιοποιείται ενώ θα πρέπει να δοθεί έμφαση στην συνεχή επαγγελματική τους ανάπτυξη που σήμερα έχει πάρει άλλες μορφές. Η εκπαιδευτική πολιτική θα πρέπει να βασίζεται σε σοβαρή, βαθιά ποιοτική έρευνα η κατεύθυνση της οποίας οφείλει να προκύπτει από το σύνολο των εταίρων. Χρειαζόμαστε πολίτες που να γνωρίζουν πώς να σκέφτονται, όχι τι να σκέφτονται. Μπορούμε να παραδειγματιστούμε από άλλα πετυχημένα εκπαιδευτικά συστήματα χωρίς όμως να τα αντιγράψουμε.

 

2. Έχετε ένα πλούσιο και ευρύ συγγραφικό έργο. Πείτε μας από που εμπνέεστε και γράφετε τα βιβλία σας;

 

Δηλώνω δεσμευμένη με την έννοια της Δια Βίου Μάθησης. Λατρεύω την μάθηση, την ερευνητική διαδικασία, τα γιατί και τα πώς… Κι από κει ξεκινώ: Αναζητώντας. Τα θέματα που με συγκινούν μπορεί να αρχίζουν από το μακρινό παρελθόν, όπως η ιστορία του Τζορτζ Σμιθ του Βρετανικού μουσείου σε σχέση με τη σφηνοειδή γραφή που συμπεριλαμβάνεται στο «Καλειδοσκόπιο», εκδόσεις Δωδώνη 2021, από το άδικο παρόν που μας πονάει με τις υποθέσεις διαφθοράς και τους κανόνες που θέτει «το σύστημα», βλέπε το μυθιστόρημα «Στα δίχτυα ενός αθόρυβου πολέμου», εκδόσεις Άνω Τελεία 2022 ή ακόμα και από το μέλλον όπως οι προβληματισμοί και τα ερωτήματα που δημιουργούνται όταν εμβαθύνει κανείς στα ερωτήματα που εμπεριέχονται στο θεατρικό έργο «Λευκά Χρυσάνθεμα», εκδόσεις Δωδώνη 2020. Από κει και πέρα ακόμα και η πιο «ασήμαντη» στιγμή μετατρέπεται σε έμπνευση, αρκεί να έχει αλήθεια.

 ACACHLOH2

 

                                              Η συγγραφέας Χλόη Βερίτη με την κόρη της ηθοποιό και ραδιοφωνική παραγωγό Ελεωνόρα

 

3. Ποιο είναι το πιο αγαπημένο δικό σας βιβλίο;

 


Λυπάμαι, αλλά δεν μπορώ να ξεχωρίσω ποιο από «τα παιδιά μου» αγαπάω περισσότερο. Το καθένα έχει τη δική του υπόσταση, το δικό του ξεχωριστό στίγμα, το δικό του ιδιαίτερο μήνυμα. Πώς να τα συγκρίνω; Θεατρικό ή διήγημα; Νουβέλα ή ποίηση; Έρευνα ή μετάφραση; Δεν υπάρχει σύγκριση. Τα αγαπάω όλα πάρα πολύ.

 

 

4.Ξεφύλλισα πρόσφατα το βιβλίο ΣΕΛΑΝΑ που περιλαμβάνει μια συλλογή 13 λυρικών, ρομαντικών, διηγημάτων και έμεινα έκπληκτη από την ποιότητα της γραφής σας. Μιλήστε μας λίγο για αυτό το βιβλίο.

 

Σελάνα θα πει φως, λάμψη. Τα διηγήματα μας ταξιδεύουν ακολουθώντας τον κύκλο της σελήνης που κρατά είκοσι οχτώ ημέρες, όπως και ο κύκλος της γυναίκας. Είναι αυτός ακριβώς ο μαγικός , μυστηριώδης θηλυκός συγχρονισμός προς το φως που αποτελεί τον πυρήνα των διηγημάτων. Το φεγγάρι γεννιέται και αυξάνεται (διηγήματα σε σελήνη αύξουσα) μέχρι να γίνει πανσέληνος (διηγήματα σε πανσέληνο) κι ύστερα φθίνει (διηγήματα σε σελήνη φθίνουσα) μέχρι να χαθεί από το νυχτερινό ουρανό για να ξαναγεννηθεί ως νέα σελήνη και να αρχίσει πάλι να κινείται κυκλικά και αέναα προς το φως της δημιουργίας μιας νέας ζωής. Ένα νέο φεγγάρι γεννιέται ξανά. Μια νέα πορεία αρχίζει ξανά.
Η Σελάνα είναι μία. Η συλλογή αυτή είναι ένα ενιαίο σύνολο και δεν έχει νόημα αν διαβαστεί αποσπασματικά. Η γυναίκα είναι η αρχή της ζωής. «Τα πράγματα είναι έτσι»… Η Σελάνα μιλά για τον ιερό κύκλο και τα στάδια: η ζωή, ο θάνατος και η αναγέννηση. «Το στάρι που θα πεθάνει μπαίνει στη γη και ξαναγεννιέται». Ποιος προσφέρει το δώρο της συνέχειας της ζωής; Ποιος θα γεννήσει ξανά το στάρι; Η μήτρα της Γαίας θα το φιλοξενήσει για να ξαναγεννηθεί. Η γυναίκα, λοιπόν, όχι σε σχέση με το φύλο, αλλά σε σχέση με την εναρμόνιση της συμπαντικής σιωπηρής μελωδίας της αγάπης με το θήλυ. Σε σχέση με τη θηλυκή αρχή της δημιουργίας του κόσμου…
Η συλλογή διηγημάτων «Σελάνα» αγαπήθηκε πολύ. Πήρε εξαιρετικές κριτικές, μεταφράστηκε στα αγγλικά, κυκλοφορεί και σε ακουστικό βιβλίο με την φωνή της συγγραφέως και σύντομα θα επανεκδοθεί.

ACABEROLA

 

5.Γράφετε κάτι αυτή την χρονική περίοδο ;

 


Ναι, ετοιμάζω ένα χαρούμενο θεατρικό από συγγραφείς για συγγραφείς…

 

6.Πρόσφατα εσείς και άλλοι αξιόλογοι άνθρωποι των γραμμάτων και των τεχνών , ενταχθήκατε στη ΠΕΛ , ως νέα μέλη. Πόσο σημαντικό είναι για εσάς αυτό;


Είναι πάντα πολύ σημαντικό και πολύ ενδιαφέρον να συνδέεσαι με άλλους δημιουργούς. Είναι πολύ ωραίο να σου δίνεται ένα βήμα όπου μπορείς να εκφραστείς, να ακουστείς, να προβληματιστείς και να συζητήσεις. Είναι τιμή και χαρά για μένα να είμαι μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών, μια ζεστή πνευματική εστία που με υποδέχτηκε με χαρά και μεγάλη εγκαρδιότητα. Η βραδιά του καλωσορίσματος είχε ιδιαίτερη σημασία για μένα αφού ο πρώτος μου χαιρετισμός ήταν αφιερωμένος στη μνήμη της λατρευτής μου μητέρας, εκπαιδευτικού και συγγραφέως Μαρούλας Τζούβα Παίκου που πρόσφερε τόσα πολλά στην παιδεία και στον πολιτισμό της Κύπρου.

 

 

7. Σε λίγες μέρες γιορτάζουμε την ημέρα της γυναίκας παγκόσμια. Κάντε μας μια ευχή για όλες τις γυναίκες.

 

Γυναίκα! Σήμερα τιμώ το δώρο! Θυμάμαι τους αγώνες σου, τη φωτεινή δύναμη που έχει κάθε γυναίκα μέσα της, θυμάμαι το φως που περνά από γενιά σε γενιά που διαλύει κάθε σκοτάδι και βοηθά κάθε άνθρωπο που το χρειάζεται. Σήμερα υποκλίνομαι στο πολύτιμο αυτό δώρο που κάποια θηλυκή αρχή θέλησε να το θέσει σε αέναη λειτουργία μέσα στο χρόνο για να μας προστατεύει και να μας νοιάζεται στα δύσκολα...


Όταν κάποια στιγμή στη ζωή μου έπεσα στα πατώματα, κάποια γυναίκα κάθισε στο πλάι μου, κάποια γυναίκα με κατάλαβε, μου συμπαραστάθηκε, πόνεσε με τον πόνο και την πίκρα μου για το άδικο του κόσμου τούτου. Γυναίκα ήταν που μου θύμισε το υλικό από το οποίο είμαι φτιαγμένη και με βοήθησε να σηκωθώ και όχι μόνο να σταθώ στα πόδια μου ξανά, αλλά να ορθώσω το ανάστημά μου ακόμα ψηλότερα. "Να θυμάσαι πάντα το δώρο. Κι όταν το θυμάσαι, όπου κι αν είμαι θα έρθω να σε βοηθήσω πάλι", μου είπε κοιτάζοντας με βαθιά στα μάτια.

Έτσι την επόμενη φορά που σκόνταψα κι έπεσα πάλι, το θυμήθηκα και κάθε μέρα γινόμουν όλο και πιο δυνατή. Ευχαριστώ μητέρα! Ευχαριστώ Γυναίκα για το ανεκτίμητο δώρο!
Φίλη μου θυμήσου το δώρο! Αξίζεις τα καλύτερα! Δεν είσαι μόνη!

 

 

8. Ευχαριστώ θερμά για την συνέντευξη και εύχομαι ακόμη πολλές αγαπημένες πνευματικές δημιουργίες στο μέλλον.

 

 

 

 

 

Διαβάστηκε 208 φορές
Βαθμολογήστε αυτό το άρθρο
(5 ψήφοι)