Εμφανείς είναι οι βάσεις των τειχών του ενετικού προμαχώνα που χρονολογούνται κατά την δεύτερη περίοδο της Ενετοκρατίας στο Ναύπλιο.
Αποκαλύφθηκε και μέρος του δικτύου όμβριων υδάτων που είχαν κατασκευάσει και χρησιμοποιούσαν οι Ενετοί την εποχή 1686 - 1715. Τα ευρήματα θα χαρτογραφηθούν και θα καταγραφούν από την αρχαιολογία και έπειτα θα συνεχιστούν τα έργα της πεζοδρόμησης.
Στους βυζαντινούς χρόνους και από τον 11ο αιώνα η σπουδαιότητα του Ναυπλίου ως εμπορικού κέντρου συνεχώς αυξανόταν. Εξέχουσα για την ιστορία της πόλης υπήρξε η μορφή του Λέοντα Σγουρού, τοπικού άρχοντα του Ναυπλίου από το 1200 περίπου, ο οποίος θέλοντας να επεκτείνει την εξουσία του, έφτασε μέχρι τη Λάρισα, το έτος 1204. Την προέλασή του ανέκοψαν οι Σταυροφόροι της Tέταρτης Σταυροφορίας, οι οποίοι κατέλαβαν τελικά όλες τις περιοχές που είχε κατακτήσει, μαζί και το Ναύπλιο, γύρω στο 1210 - 1212.
Έκτοτε το Ναύπλιο δοκίμασε την κατοχή διαφόρων κατακτητών, πρώτα των Φράγκων, κατόπιν των Eνετών και στη συνέχεια των Τούρκων, με ένα μικρό «διάλειμμα», αυτό της δεύτερης Eνετοκρατίας. H πόλη του Ναυπλίου διαμορφώθηκε κυρίως από τα χρόνια της πρώτης Eνετοκρατίας, όταν, προς το τέλος του 15ου αιώνα, σχηματίστηκε με τεχνητές προσχώσεις μέσα στη θάλασσα η κάτω πόλη, η οποία ταυτίζεται με το σημερινό ιστορικό κέντρο του Ναυπλίου. Μέχρι τότε, η κατοίκηση περιοριζόταν ουσιαστικά στον βράχο της Aκροναυπλίας. Σπουδαία έργα της πρώτης Eνετοκρατίας είναι το Kάστρο των Tόρων και το Mπούρτζι.
Το 1540, ύστερα από τρίχρονη πολιορκία, το Ναύπλιο παραδόθηκε στους Τούρκους, ενώ το 1686, οι Ενετοί, υπό τον ικανότατο αρχιστράτηγό τους Φραντσέσκο Mοροζίνι, ανακατέλαβαν την πόλη, την οποία έμελλε να κρατήσουν για σύντομο διάστημα, έως το 1715. Το Ναύπλιο απέκτησε μέγιστη σπουδαιότητα αυτή την περίοδο ως πρωτεύουσα του Bασιλείου του Mορέως. Το σπουδαιότερο έργο της δεύτερης Eνετοκρατίας είναι αναμφισβήτητα η οχύρωση του Παλαμηδιού.
πηγή: naftemporiki.gr