Οι Warriors ήταν (επιεικώς) μέτριοι στους δύο τελευταίους αγώνες της σειράς των Τελικών με τους Cavaliers, γνωρίζοντας ισάριθμες ήττες. Βασικά, ούτε στον πρώτο αγώνα της σειράς ήταν ιδιαίτερα καλοί – για τα δικά τους δεδομένα πάντα – ωστόσο τότε είχαν κερδίσει. Στον τέταρτο Τελικό, όμως, τα δεδομένα άλλαξαν δραματικά, με το Golden State να θυμίζει για πρώτη φορά στην σειρά των Τελικών την ομάδα που θαύμασαν όλοι στην Regular Season – αλλά και στους τρεις πρώτους γύρους των πλέι-οφ – κερδίζοντας εύκολα με 103-82 τους Cavaliers, ισοφαρίζοντας σε 2-2.
Οι Warriors άλλαξαν πολλά στην προσέγγισή τους στο παιχνίδι σε σχέση με τους δύο τελευταίους αγώνες. Και η αλήθεια είναι ότι… τους βγήκαν όλα. Γιατί; Ίσως επειδή – για πρώτη φορά στην σειρά των Τελικών – επικράτησε η… λογική, με το Golden State να κυριαρχεί απόλυτα στο παρκέ από την αρχή του αγώνα, μην αφήνοντας περιθώρια αντίδρασης στους Cavs. Και οι κυριότεροι λόγοι που συνέβη αυτό είναι αυτοί που παρουσιάζονται παρακάτω.
“Iggy” In, Bogut Out. Κοινώς, καλώς ήρθες Small Ball…
Ο Andre Iguodala ήταν ο πιο σταθερός παίκτης των Warriors στους τρεις πρώτους αγώνες της σειράς, αλλά και αυτός που μάρκαρε καλύτερα από κάθε άλλον τον LeBron James. Αποτέλεσμα όλων αυτών ήταν πολύς κόσμος να αναρωτιέται για ποιόν λόγο ο τεχνικός της ομάδας, Steve Kerr, δεν τον τοποθετούσε στην βασική πεντάδα αντί του Harrison Barnes, ο οποίος είχε πρόβλημα στο μαρκάρισμα του James. Τελικά, λοιπόν, ο Kerr υπάκουσε σε αυτές τις… φωνές, αλλά κατά το ήμισυ. Τί έκανε; Έχρισε μεν βασικό τον Iguodala, αλλά σε βάρος του Andrew Bogut, ξεκινώντας με πεντάδα τους Stephen Curry, Klay Thompson, Andre Iguodala, Harrison Barnes και Draymond Green. Κοινώς, το… Small Ball, το οποίο οι Warriors έχουν πάει σε άλλο επίπεδο φέτος, σε όλο το μεγαλείο του!
Ο Kerr όμως δεν έμεινε εκεί, παρά άλλαξε και σχεδόν όλο το rotation των Warriors στις θέσεις των ψηλών, επιλέγοντας να χρησιμοποιήσει μόλις 3 λεπτά τον – μέχρι πρότινος βασικό – Andrew Bogut (23.9 λεπτά μέσο όρο είχε στα τρία πρώτα παιχνίδια), καθόλου τους Festus Ezeli (11.9 λεπτά μέσο όρο στους τρεις πρώτους αγώνες) και στο τελευταίο δίλεπτο του αγώνα (όταν όλα είχαν κριθεί) τον Marreese Speights. Πού πήγε όμως αυτός ο χρόνος συμμετοχής; Μοιράστηκε στους Andre Iguodala (39 λεπτά, όταν έπαιζε περίπου 35 λεπτά στους πρώτους αγώνες), Shaun Livingston (26 λεπτά, ενώ έπαιζε 14 λεπτά κατά μέσο όρο αντίστοιχα) και David Lee (15 λεπτά, όταν δεν είχε αγωνιστεί καθόλου στους δύο πρώτους αγώνες και βρέθηκε μόλις 13 λεπτά στο παρκέ στον τρίτο αγώνα).
Με λίγα λόγια: Ο Kerr επέλεξε να αφήσει εκτός αγώνα όλα τα βαριά κορμιά της ομάδας, παίρνοντας ένα υπολογισμένο ρίσκο με την χρησιμοποίηση του Lee, ο οποίος μπορεί να είναι ο χειρότερος αμυντικός ψηλός των Warriors, αλλά είναι και ο πιο ποιοτικός επιθετικός της. Αποτέλεσμα αυτού ήταν να μην υπάρχει παίκτης που θα μπορούσαν να αφήσουν ελεύθερο οι Cavaliers (όπως έκαναν συχνά με τους Bogut και Ezeli).
Απολύτως λογικά, όλα αυτά οδήγησαν σε μία σειρά από γεγονότα: 1. Ο Iguodala ήταν από την αρχή πάνω στον LeBron, φθείροντάς τον, ενώ μπορούσε να γίνει πιο εύκολα η… σκυταλοδρομία στο μαρκάρισμά του σταρ των Cavs με τόσους ισοϋψείς παίκτες στο παρκέ (περισσότερα σε αυτό σε λίγο). 2. Παίζοντας με χαμηλό – και παράλληλα ευέλικτο – σχήμα για τόση ώρα στο παρκέ, οι Warriors έτρεξαν περισσότερο το γήπεδο, βγάζοντας μάλιστα αιφνιδιασμούς ακόμα και μετά από καλάθι που δέχθηκαν, χτυπώντας συνεχώς τους κουρασμένους Cavaliers σε καταστάσεις πρωτεύοντος ή (κυρίως) δευτερεύοντος αιφνιδιασμού. Αυτά τα δύο γεγονότα, ωστόσο, ήταν μόνο η αρχή του… ντόμινο που ακολούθησε.
Η αποφόρτιση του Curry
Είναι γεγονός ότι ο Stephen Curry δεν ήταν ο εαυτός του στο μεγαλύτερο μέρος των δύο προηγούμενων αγώνων. Μοναδική (φωτεινή) εξαίρεση βέβαια ήταν το τέταρτο δωδεκάλεπτο του τρίτου Τελικού, όταν και σημείωσε 17 πόντους. Στο Golden State, λοιπόν, έψαχναν έναν τρόπο για να τον απελευθερώσουν. Και τελικά τον βρήκαν: Του ζήτησαν να παίξει μακριά από τη μπάλα, ενώ τον έβαλαν πιο σπάνια σε καταστάσεις πικ εν ρολ από ότι συνήθως! Πώς έγινε αυτό; Ιδού:
Όταν οι Warriors βρισκόντουσαν σε καταστάσεις σετ παιχνιδιού επέλεξαν να δώσουν καθήκοντα πλέι-μέικερ στους Iguodala και Livingston, ενώ υπήρχαν στιγμές που τη μπάλα κατέβαζαν οι Thompson και Green! Με αυτό τον τρόπο ο Curry αποφορτίστηκε από την οργάνωση του παιχνιδιού, μη σπαταλώντας ενέργεια, τρέχοντας κυρίως γύρω-γύρω από σκριν, παίρνοντας τη μπάλα σε διαφορετικές γωνίες από ότι συνήθως.
Δεν έμεινε όμως εκεί, αφού – ειδικά στο πρώτο ημίχρονο – το Golden State επέλεξε να του δώσει προσπάθειες σε καταστάσεις “ένας εναντίον ενός” κόντρα (κυρίως) στον Matthew Dellavedova ή τους Iman Shumpert και J.R Smith. Και ο λόγος που έγινε αυτό είναι για να μη μπορέσουν οι Cavaliers να του κάνουν double-team, κάτι που έκαναν κατά κόρον στους τρεις πρώτους αγώνες της σειράς, κουράζοντάς τον.
Στο δεύτερο ημίχρονο, βέβαια, με τον Curry να έχει βρει πλέον ρυθμό, το Golden State επέλεξε να τον χρησιμοποιήσει και σε καταστάσεις πικ εν ρολ, με τον MVP της σεζόν να “τιμωρεί” τους Cavs για την επιλογή τους να παίζουν με αλλαγές πάνω του, πυροβολώντας από την περιφέρεια, ολοκληρώνοντας εν τέλει το παιχνίδι με 22 πόντους με 4/10 δίποντα και 4/7 τρίποντα. Θα μπορούσε να πει κάποιος βέβαια ότι ο Curry δεν ήταν διαστημικός όπως άλλες φορές, ωστόσο σίγουρα ήταν πιο αποδοτικός από ότι στους προηγούμενους αγώνες της σειράς.
Η μπάλα μακριά από τα χέρια του LeBron
Ο τρίτος (και κυριότερος) λόγος που οι Warriors κέρδισαν τόσο εύκολα στον τέταρτο Τελικό. Σίγουρα δεν ανακαλύπτει κάποιος τον κόσμο αν πει ότι το Golden State πήρε τη νίκη επειδή περιόρισε τον LeBron. Το θέμα ωστόσο δεν είναι τί έκανε, αλλά πώς το έκανε. Ποιό πλάνο ακολούθησε δηλαδή προκειμένου να καταφέρει να κρατήσει τον James στους 20 πόντους με 7/22 σουτ. Ένα πλάνο που εφαρμόστηκε στην εντέλεια.
Οι Warriors ακολούθησαν τρεις άξονες για να περιορίσουν τον LeBron: 1. Αλλαγές σε όλα τα σκριν (τα… καλά του Small Ball) 2. Συνεχή double team από την αρχή του αγώνα, (συνήθως με τον παίκτη που μάρκαρε τον Dellavedova) και 3. Γέμισαν με “κορμιά” το ζωγραφιστό, δίνοντας το σουτ στους υπόλοιπους περιφερειακούς του Cleveland. Κοινώς, θέλησαν να χάσουν από το supporting cast των Cavs. Κάτι που δεν έγινε. Και ο λόγος είναι αρκετά προφανής: Οι περιφερειακοί των Πρωταθλητών της Ανατολής… έσπασαν τα καλάθια.
Η τριάδα των Dellavedova, Shumpert και Smith είχε συνολικά 7/35 σουτ, 3/22 εκ των οποίων τρίποντα (2/9 ο πρώτος, 1/5 ο δεύτερος και 0/8 ο τρίτος)! Κάπως έτσι, κάθε χαμένο σουτ τους σήμαινε ότι η άμυνα των Warriors έκλεινε όλο και περισσότερο, με αποτέλεσμα ο (εμφανώς εξαντλημένος) LeBron να αναγκάζεται να γίνει πιο παθητικός. Όλα αυτά είχαν ως συνέπεια να μην φανεί καθόλου η ζημιά που έκαναν οι Timofey Mozgov (28 πόντοι, 10 ριμπάουντ) και Tristan Thompson (12 πόντοι, 13 ριμπάουντ), με τους Warriors να δικαιώνονται εκ του αποτελέσματος για την στρατηγική που ακολούθησαν. Αν έμπαιναν τα σουτ θα μιλούσαμε βέβαια για άλλο παιχνίδι, ωστόσο… δεν μπήκαν. Και για αυτό η σειρά είναι πλέον στο 2-2…
πηγή: sport24.gr
