είναι «Κέντρο μελέτης και έρευνας του Ελληνικού Θεάτρου-Θεατρικό Μουσείο» (Κ.Μ.Ε.Ε.Θ-Θ.Μ).
Το θεατρικό μουσείο, στεγάζεται σε ένα ιστορικό χώρο της Αθήνας Ακαδημίας 50, στο πρώην Λαικό Νοσοκομείο, στο ισόγειο του σημερινού πνευματικού κέντρου της Αθήνας.
Πρόεδρος του Δ.Σ του μουσείου σήμερα τελεί ο Κώστας Γεωργουσόπουλος.
Το θεατρικό μουσείο, αποτελεί θησαυροφυλάκιο Ιστορίας και Τέχνης.
Στην πρώτη του αίθουσα περιλαμβάνει θεατρικά καμαρίνια από τις μεγαλύτερες μορφές του Ελληνικού θεάτρου όπως: της Κατίνας Παξινού, του Αλέξη Μινωτή, της Μαρίκας Κοτοπούλη, της Κυβέλης, της Ελένης Παπαδάκη, της Μελίνας Μερκούρη, του Δημήτρη Μυράτ, της Κατερίνας Ανδρεάδη, της Αλίκης Βουγιουκλάκη, της Τζένης Καρέζη, του Δημήτρη Χόρν, με ξεχωριστή θέση εκείνου της Μαρίας Κάλλας.
Στη Β΄ πτέρυγα παρουσιάζονται τρισδιάστατες μακέτες τόσο σκηνικών όσο και κουστουμιών σημαντικών δημιουργών, που μας κληροδότησαν έναν ανεκτίμητο θησαυρό τέχνης, υψηλής αισθητικής, διαχρονικής αξίας και δημιουργίας.
Περιλαμβάνει λοιπόν απεικονίσεις έργων των: Γουναρόπουλου, Εγγονόπουλου, Αραβαντινού, Βακαλό, Βασιλειάδη, Μόραλη, Τσαρούχη, Ορφανίδη, Βασιλείου, Ανεμογιάννη, Τάσσου, Φωκά, Φωτόπουλου.
Στην ίδια επίσης πτέρυγα, υπάρχουν και καμαρίνια των Αιμίλιου Βεάκη, Μάνου Κατράκη, Σοφίας Βέμπο, Βασίλη Λογοθετίδη, Αργυρόπουλου, Νέζερ.
Ένα μέρος επίσης της αίθουσας κατάλληλα διαμορφωμένο με προθήκες κοστουμιών έχει αφιερωθεί στο μουσικό θέατρο δηλαδή στην οπερέτα και στην επιθεώρηση.
Συνεχίζοντας την περιήγησή μας στο χώρο του μουσείου , φθάνουμε στην Γ’ αίθουσα, όπου εδώ αντιλαμβανόμαστε πλήρως ότι στην Ελλάδα γεννήθηκε το θέατρο.
«Έστιν ουν τραγωδία μίμησις πράξεως σπουδαίας και τελείας…» ο ορισμός της τραγωδίας κατά Αριστοτέλη στο έργο του «Περί ποιητικής».
Σε αυτή την αίθουσα εκτυλίσσεται ένα μεγάλο αφιέρωμα στο Αρχαίο Ελληνικό δράμα κατά τους νεώτερους χρόνους.
Προβάλλονται κατά ενότητες οι Δελφικές εορτές του Άγγελου και της Εύας Σικελιανού (1927-1930), οι καινοτόμες σκηνοθεσίες του Δημήτρη Ροντήρη στις άρτιες διαχρονικές και απόλυτα σύγχρονες παραστάσεις του θεάτρου Τέχνης Κάρολου Κούν καθώς και κουστούμια από ιστορικές παραστάσεις αρχαίου δράματος, xαραγμένες στη μνήμη όσων τις έζησαν και σημείο αναφοράς των νεότερων, φιλοτεχνημένα από πασίγνωστους Έλληνες ενδυματολόγους όπως Βακαλό, Βασιλείου κ.λ.π.
Το θεατρικό μουσείο περιλαμβάνει ακόμη αίθουσα αρχείων και βιβλιοθήκη. Στην «αίθουσα αρχείων» υπάρχει πλούσιο φωτογραφικό υλικό, το οποίο ανέρχεται σε 27.000 φωτογραφίες και σημαντικό οπτικοακουστικό υλικό των 1.000 ωρών, που αφορά τόσο την αναβίωση της ιστορίας, όσο και την παρουσίαση της σύγχρονής δημιουργίας και δομής του Ελληνικού θεάτρου. Η αίθουσα αυτή τιμής ένεκεν φέρει το όνομα «Μαριλένα Σωτηράκου» μιας εκ των πρώτων υπαλλήλων του Μουσείου η οποία δώρισε την περιουσία της για να εκπονηθεί το μεγαλόπνοο αυτό σχέδιο δημιουργίας θεατρικού Μουσείου.
Η βιβλιοθήκη του θεατρικού μουσείου κατέχει έναν σημαντικό αριθμό βιβλίων, δημοσιευμάτων ελληνικού και ξένου δραματολογίου, θεατρικές συλλογές χειρογράφων, περιοδικών, μεταφράσεων θεατρικών έργων, πλούσιο ηχητικό υλικό μουσικών επενδύσεων σε παραστάσεις, ηχογραφημένες ραδιοφωνικές θεατρικές εκπομπές, μαγνητοσκοπημένες τηλεοπτικές παραστάσεις, όλο το κινηματογραφικό αρχείο του Αριστείδη Καρύδη και συνεχώς εμπλουτίζεται και εξοπλίζεται.
Δυστυχώς όμως εδώ και αρκετό καιρό, το θεατρικό μουσείο, αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα έχοντας χρέη προς το ΙΚΑ, την Εφορία και φυσικά τους μισθούς των υπαλλήλων τα οποία ανέρχονται στο ποσό των 500.000 ευρώ.
Τα χρέη αυτά μαζί με την μακροχρόνια κρατική ανυπαρξία, την εικόνα μιας πολιτείας η οποία κωφεύει απέναντι στο πρόβλημα και παραμένει παγερά αδιάφορη, είχαν ως αποτέλεσμα το κλείσιμο του θεατρικού μουσείου εν ολίγοις τη ταφόπλακα στην μνήμη, στην ιστορία, στην Τέχνη.
«Έχεις τη Μούσα, αν την δεχθείς εις το θερμό σου στήθος. Για του βαρβάρου τη ψυχή δεν είναι παρά λίθος», έλεγε ο Σίλλερ.
Για τους βαρβάρους του κρατικού μηχανισμού το θεατρικό μουσείο αποτελούσε λίθο στην ψυχή τους γι΄αυτό και ήθελαν ν΄ απαλλαγούν απ΄ αυτό, η ανεκδιήγητη αδιαφορία τους, οδήγησε τον πρόεδρο του Δ.Σ του μουσείο Κώστα Γεωργουσόπουλο να δηλώσει πως προτίθεται να προβεί σε διεθνή πλειστηριασμό υλικού του θεατρικού μουσείου.
Αντί να κρατήσουν ζωντανή την κοιτίδα του πολιτισμού μας, αντί να λάβουν σοβαρά υπόψη τους τις φωνές των υπαλλήλων του μουσείου για τον κίνδυνο της φθοράς, της απόλυτης εξαθλίωσης και καταστροφής του υλικού του μουσείου από υγρασία, πρόκειται για ένα παλιό κτίριο που δεν συντηρείται , βορά στα ποντίκια και στις κατσαρίδες, αντί να ενσκύψουν στο πρόβλημα, εθελοτυφλούν, αποφεύγουν και καταστρατηγούν την ελευθερία αυτού του λαού να σέβεται, να αγαπά, να τιμά και να τοποθετεί τον πολιτισμό του σε περίοπτη θέση.
Κινούν τα νήματα της υποκουλτούρας επενδύοντας σ΄ αυτήν υψηλά ποσά όπως για παράδειγμα στη Eurovision και αποστρέφουν το κεφάλι στην ιστορία, τη μνήμη και την τέχνη. Λαός χωρίς ιστορία είναι καταδικασμένος σε θάνατο.
«Η Τέχνη έχει σταλεί εξ ουρανού προς εξέλιξη της ανθρωπότητας. Είναι μεγάλη και ευγενής και δεν ανέχεται συρμούς, διότι ο συρμός αλλάζει. Ο μόνος σκοπός της είναι ο εξευγενισμός της ανθρωπότητας» έλεγε ο Νικόλαος Γύζης.
Αυτό το συρμό δυστυχώς δεν τον αποφύγαμε, δεν αποφύγαμε την ισοπέδωση της ιστορίας στη χώρα που γέννησε το θέατρο , δεν αποφύγαμε την ηθική έκπτωση.
Γι΄αυτό το συρμό θεωρήσαμε ότι έπρεπε να στηλιτεύσουμε όλα όσα συνέβησαν γιατί: "Η τέχνη και η ποίηση μας βοηθούν να ζήσουμε" όπως έλεγε κι ο Εγγονόπουλος.
Ας ελπίσουμε πως η τελική απόφαση που πάρθηκε για την ένταξη του Κέντρου Μελέτης και Έρευνας του Ελληνικού Θεάτρου- Θεατρικό Μουσείο, είτε στο Εθνικό Θέατρο, είτε στη Λυρική Σκηνή, είτε στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, θα υλοποιηθεί σύντομα, καθώς και το κτίριο της οδού Μητροπόλεως που παραχωρήθηκε επί δημαρχίας Νικήτα Κακλαμάνη, θα φιλοξενήσει τμήμα του Θεατρικού Μουσείου.
Ας παραμείνουμε εραστές της τέχνης, ρομαντικοί, ουμανιστές, κι ας διεκδικήσουμε όσα μας ανήκουν, όσα μας κληροδότησαν, κι ας κρατήσουμε στην ψυχή μας σαν φυλαχτό τα λόγια του Μπερανζέ του βασικού ήρωα απ΄ το «Ρινόκερο» του Ιονέσκο: « Θα πολεμήσω μ’ολο τον κόσμο. Είμαι ο έσχατος άνθρωπος, θα παραμείνω άνθρωπος μέχρις εσχάτων! Δεν συνθηκολογώ! Δεν παραδίνομαι!»
Μαριλιάνα Ρηγοπούλου
Εκπαιδευτικός-Σοπράνο
