ο ζοφερός κόσμος του μυστηρίου, σ’ ένα αποκαλυπτικό θρίλερ αγωνίας, βασισμένο στο έργο του Γάλλου συγγραφέα Ρομπέρ Τομά « Διπλό παιχνίδι», τη διασκευή του οποίου εκπόνησαν ο Μιχάλης Ρέππας κι ο Θανάσης Παπαθανασίου, ανοίγεται διάπλατα στα μάτια των θεατών.
Ο Ρομπέρ Τομά αποτελεί ένα ιδιαίτερο και αμφιλεγόμενο είδος θεατρικού συγγραφέα, καθώς πολλοί ήταν οι κριτικοί που αμφισβήτησαν το έργο του, παρόλα αυτά όμως αγαπήθηκε εξαιρετικά απ’ το κοινό γιατί διαμόρφωσε ένα διαφορετικό και καινοτόμο είδος θεάτρου που εμπλέκει με αριστοτεχνική μαεστρία το δραματικό με το κωμικό στοιχείο, με πολυπλοκότητα και καλά δομημένες κορυφώσεις.
Το είδος που διαμόρφωσε με την ευρηματική γραφή του, ονομάστηκε commedie policiere ή αλλιώς θρίλερ κωμωδίας.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα του είδους αποτελεί το έργο του: « Οκτώ γυναίκες κατηγορούνται» όπως και το « Man Trap» ένα χιουμοριστικό παιχνίδι μυστηρίου και δολοφονίας το οποίο έκανε τεράστια επιτυχία, τόση ώστε ο Άλφρεντ Χίτσκοκ να αγοράσει τα δικαιώματα και ο Ρομπέρ Τομά να καθιερωθεί ως συγγραφέας δραμάτων ψυχολογικού εγκλήματος.
Μάλιστα για το έργο του: « Οκτώ γυναίκες κατηγορούνται» τιμήθηκε με το βραβείο Hachette Prix du Quai des Orfevres.
Μετά την παρθενική τους επιτυχημένη διασκευή και σκηνοθεσία του έργου του Ρομπέρ Τομά : «Οκτώ γυναίκες κατηγορούνται», επί το ελληνικότερο « Μάντεψε ποιος θα πεθάνει απόψε», ο Μιχάλης Ρέππας κι ο Θανάσης Παπαθανασίου, επιχειρούν για δεύτερη φορά να διασκευάσουν και να σκηνοθετήσουν άλλο ένα έργο του Ρομπέρ Τομά το νουάρ αριστούργημα « Διπλό παιχνίδι» απολύτως επιτυχημένα με τον τίτλο: « Διάλεξε τον θάνατό σου αγάπη μου».
Η υπόθεση εκτυλίσσεται σε μια βίλα στην Γαλλική εξοχή όπου εκεί ζει η Φρανσουάζ Κορμπάν μια πάμπλουτη κληρονόμος, μαζί με τον αρκετά νεότερό της σύζυγο τον Πωλ Κορμπάν.
Όλα δείχνουν πως αρχικά ήταν ένας μεγάλος έρωτας αφού η Φρανσουάζ αποφάσισε να κάνει τον δεύτερο γάμο της με τον γοητευτικό και συνάμα επικίνδυνο Πωλ, όμως όπως θα αποδειχθεί στη συνέχεια και στην πορεία θα μετανιώσει αφού συνειδητοποίησε πως δεν είχε να κάνει παρά με ένα τυχοδιώκτη, ένα ζιγκολό που γι’ αυτόν η πραγματικά μεγάλη του αγάπη δεν ήταν άλλο παρά τα λεφτά της Φρανσουάζ.
Τα χρέη του στα χαρτιά κι η ασφυκτική πίεση που ασκεί στη Φρανσουάζ για να της αποσπάσει χρήματα ώστε να τα εξοφλήσει, δημιουργούν βαθιές ρωγμές στη σχέση τους με έντονες εξάρσεις και επικίνδυνες προστριβές.
Σ’ όλο αυτό το παιχνίδι εμπλέκεται και η αφελής, δειλή και σε κατάσταση απόγνωσης ερωμένη του Πωλ, βαρόνη Σαρντονί, ο υπαστυνόμος Τομά που προσπαθεί να εξιχνιάσει τα μυστήρια και τις ανεξήγητες νυχτερινές παρουσίες- σκιές που κάνουν την εμφάνισή τους στη βίλα και η Αντέλ η υποτιθέμενα έμπιστη οικονόμος του σπιτιού της οποίας η Φρανσουάζ εκμυστηρεύτηκε το πρόβλημά της με τον Πωλ και την τελική της απόφαση να τον χωρίσει, ζητώντας παράλληλα τη βοήθειά της να την προστατέψει απ’ τον βίαιο και ανεξέλεγκτο χαρακτήρα του συζύγου της.
Όσο εκτυλίσσεται το μυστήριο, τόσο όλα γίνονται πιο δαιδαλώδη σ’ αυτό το βιτριολικό αριστούργημα που κρατά καλά κλεισμένα τα χαρτιά του μέχρι τέλους μη ξέροντας κανείς σ’ αυτό τον ιστό της αράχνης που υφαίνεται κι εξυφαίνεται συνεχώς ποιος είναι ο έμπιστος και ποιος ο νοσηρός εχθρός.
Ο Μιχάλης Ρέππας κι ο Θανάσης Παπαθανασίου έχοντας διττή ευθύνη τόσο αναλαμβάνοντας τη διασκευή του κειμένου, όσο και τη σκηνοθεσία του, δημιούργησαν ένα έργο Τέχνης επί σκηνής.
Η διασκευή του κειμένου ήταν προσεγμένη στην κάθε της λεπτομέρεια, με αποτέλεσμα να μην στερεί από το κείμενο το ζοφώδες ύφος που έχει δημιουργήσει στα έργα του ο σπεσιαλίστας του είδους Ρομπέρ Τομά.
Ο Μιχάλης Ρέππας με τον Θανάση Παπαθανασίου, μεταφέρουν με αρτιότητα το κείμενο κι αυτό έχει ως αποτέλεσμα οι λέξεις και φυσικά η σημειολογία τους να μην χάνουν τη ουσία που φέρουν και ταυτόχρονα να οδηγούν στην πολυπλοκότητα της δομής και εξέλιξης του έργου. Επίσης διατήρησαν τον πληθυντικό ευγενείας όπως αρμόζει στην αριστοκρατική τάξη της Γαλλίας.
Η σκηνοθετική τους ματιά άκρως αριστοτεχνική, από τη μια τόσο κοντά στην ατμόσφαιρα που επιτάσσει ο Ρομπέρ Τομά ενός αστυνομικού έργου, με σκοτεινά μονοπάτια, πολυεπίπεδη εξέλιξη με αγωνία, σασπένς, μυστήριο, ίντριγκες, ραδιούργο πνεύμα, συνωμοσίες και από την άλλη η διακωμώδηση των πραγμάτων, των καταστάσεων καθώς εξίσου δυνατό χαρτί αναδεικνύεται μαζί με το μυστήριο, το άπλετο χιούμορ κι ο αυτοσαρκασμός ενίοτε, που ακόμα κι απ’ τον τίτλο της παράστασης αποκαλύπτεται αυτή η συμπόρευση μυστηρίου- κωμωδίας καθώς το « Διάλεξε τον θάνατό σου αγάπη μου» αφήνει ελευθερία στην περιήγηση των σκέψεων να φλερτάρουν με την επιλογή, με τον θάνατο, ή με την αποκαλυπτική διάσταση του χιούμορ.
Στον πρωταγωνιστικό ρόλο της Φρανσουάζ Κορμπάν, της πλούσιας, αριστοκρατικής κυρίας που άλλοτε παρουσιάζεται ως μια εύθραυστη και φοβισμένη παρουσία κι άλλοτε δυναμική, αποφασιστική και τολμηρή, βρίσκεται η Κάτια Δανδουλάκη η οποία μπορεί εκ πρώτης να μοιάζει πως κινείται στις ευκολίες της, καθώς η κομψότητα που χαρακτηρίζει την προσωπικότητά της, είναι συνώνυμη του ρόλου που υποδύεται, όμως στην πραγματικότητα, αναδεικνύει όλο το φάσμα της ερμηνευτικής της δεινότητας καθώς έχει άνεση και ευχέρεια στους δραματικούς τόνους, ενώ παράλληλα ξεδιπλώνεται απολαυστικά- εντυπωσιακά στις κωμικές σκηνές και γίνεται εξόχως γοητευτική όταν αυτοσαρκάζεται, δίνοντας μια μοναδική ερμηνεία αυτή της μεγάλης ηθοποιού.
Τη βαρόνη Σαρντονί υποδύεται η Κοραλία Καράντη, η οποία αποτελεί μια πραγματική αποκάλυψη καθώς αναδεικνύει με κάθε μέσο τόσο εκφραστικό, όσο και κινησιολογικό την δραματική, αλλά κυρίως την κωμική διάσταση του ρόλου, μιας καθώς πρέπει κυρίας κομψής, σχεδόν πάντα μεθυσμένης που ελαφρώς παραπαίει, τόσο απολαυστικά, αλλά και τραγικά φοβισμένης μήπως ο άντρας της ανακαλύψει πως τον απατά με τον Πωλ Κορμπάν, αλλά κυρίως ότι του είχε αφαιρέσει ένα τεράστιο χρηματικό ποσό για να το δώσει στον εραστή της.
Η Κοραλία Καράντη ακόμα και μέσα από κάποιες γκροτέσκ υπερβολές κάποιες φορές, αναδεικνύει μοναδικά την χαρισματική κωμική της στόφα, η οποία θεωρώ πως είναι πιο άγνωστη στο κοινό.
Ο Γιώργος Γεροντιδάκης βρίσκεται σε διπλό ρόλο καθώς από τη μια υποδύεται τον σύζυγο της Φρανσουάζ τον Πωλ Κορμπάν έναν κομψό τυχοδιώκτη και ζιγκολό για εύπορες κυρίες και από την άλλη ενσαρκώνει το ρόλο του Μπερνάρ του τίμιου και συνάμα αφελή αδερφού του.
Ως Πωλ Κορμπάν κινείται με κομψότητα και αβίαστη ευχέρεια ανάμεσα στις δύο όψεις του αξιοπρεπούς συζύγου που ενδιαφέρεται για την ψυχική υγεία και ηρεμία της γυναίκας του, όσο και του επικίνδυνου ζιγκολό που δεν διστάζει να σχεδιάσει ένα έγκλημα για να εξυπηρετήσει τους άνομους σκοπούς του.
Αλλά και στο ρόλο του δίδυμου αδελφού Μπερνάν μας δίνει μια απολαυστική ερμηνεία του δήθεν αφελούς και τίμιου αυτού χαρακτήρα με προσεγμένη την κάθε του έκφραση και κίνηση.
Στο ρόλο της φαινομενικά πιστής οικονόμου του σπιτιού της Αντέλ, βρίσκεται η Άννα Μαρία Παπαχαραλάμπους η οποία αναδεικνύει όλες τις εκφάνσεις του αδίστακτου χαρακτήρα που ενσαρκώνει με ξεχωριστή άνεση και μαεστρία χειρισμών, όπως ακριβώς θα ταίριαζε σε μια υπόθεση μυστηρίου και σ’ έναν χαρακτήρα παρασκηνιακά ραδιούργο όπως αυτόν της Αντέλ.
Ξεχωριστή όμως μνεία θα ήθελα να κάνω στην ερμηνεία του Πάνου Σταθακόπουλου στο ρόλο του υπαστυνόμου Τομά που τρέμει μπροστά στους συνεχείς ελέγχους της ζηλιάρας συζύγου του.
Απολαυστικός και ανεξάντλητος ερμηνευτικά, φύσει κωμικός ηθοποιός ο Πάνος Σταθακόπουλος αποτυπώνει εύγλωττα επί σκηνής τον Γάλλο υπαστυνόμο Τομά με εξαιρετική κινησιολογική ευχέρεια ως άλλος επιθεωρητής Κλουζώ αλλά και εκφραστική δεινότητα, με καθαρή και στρογγυλή άρθρωση, εκμεταλλεύεται πλήρως τη χρωματική παλέτα των φωνητικών του ικανοτήτων εξόχως εντυπωσιακά, οικοδομώντας μια υψηλού επιπέδου ερμηνεία ενός ηθοποιού με αυθεντική κωμική στόφα.
Τα εύσημα για τα εντυπωσιακά και επιβλητικά σκηνικά αποδίδονται στην Αθανασία Σμαραγδή.
Τα σκηνικά της Αθανασίας Σμαραγδή λειτουργικά με νεοκλασική φινέτσα σχεδιαστικά και χρωματικά, τόσο το μεγάλο σαλόνι, όσο και οι ατελείωτες τζαμαρίες που παρέπεμπαν στον κήπο της έπαυλης, ακόμα και η οροφή ήταν ξεχωριστά ιδιαίτερη όπως αρμόζει στην οικεία της πολυτελούς ζωής που διάγει μια εύπορη κυρία.
Τα κοστούμια της Έβελιν Σιούπη σε απόλυτη αρμονία με τους αντίστοιχους ρόλους καθώς αναδείκνυαν πλήρως την ευμάρεια των προσώπων που τα ενδύονταν.
Εξαιρετικοί οι φωτισμοί του Αλέκου Αναστασίου που ήξεραν πολύ καλά πώς να κάνουν άλλοτε ζοφερό το τοπίο κι άλλοτε να επιτείνουν την ατμόσφαιρα μυστηρίου και αγωνίας.
Εν κατακλείδι ο Μιχάλης Ρέππας κι ο Θανάσης Παπαθανασίου, δημιούργησαν μια γοητευτική παράσταση που ξέρει να ενσωματώνει στα σπλάχνα της το θεατή από τα πρώτα λεπτά, μια παράσταση που μεταφέρει το θεατή στην έπαυλη και τον μεταμορφώνει σε επιθεωρητή Κλουζώ που καλείται να εξιχνιάσει τα μυστήρια που συμβαίνουν, μια παράσταση σφιχτοδεμένη που έχει τέμπο, ρυθμό, καλοδουλεμένη σε κάθε λεπτομέρεια, που κυλά ως άλλος μετρονόμος με συνεχείς εξελίξεις και ανατροπές, μια παράσταση που δεν φείδεται έξοχων συγκρούσεων δραματικού με κωμικού στοιχείου, μια παράσταση γνήσιας, ανόθευτης κωμωδίας, συναρπαστική, μια παράσταση ικανή να κερδίσει και τον πιο απαιτητικό θεατή.
Καλή θέαση!!
Μαριλιάνα Ρηγοπούλου
Εκπαιδευτικός, σοπράνο, κριτικός θεάτρου
