ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ :
giweather joomla module
Κυριακή, 16 Φεβρουαρίου 2025 - 11:28:13μ.μ.
×

Προειδοποίηση

JUser: :_load: Αδυναμία φόρτωσης χρήστη με Α/Α (ID): 51
18
Ιουλίου

«….Είχε τη σιγουράδα του χεριού, τη δροσεράδα της καρδιάς, την παλικαριά να κοροϊδεύει την ίδια του την ψυχή, σαν να΄χε μέσα του μια δύναμη ανώτερη από την ψυχή και τέλος το άγριο γάργαρο γέλιο από βαθιά πηγή…

που ανατινάζονταν απολυτρωτικό στις κρίσιμες στιγμές…και γκρέμιζε, όλους τους φράχτες-ηθική, θρησκεία, πατρίδα-που άσκωσε γύρα του ο κακομοίρης ο φοβητσιάρης ο άνθρωπος για να κουτσοπορέψει ασφαλισμένα τη ζωούλα».

RIGOPOULOUΝίκος Καζαντζάκης μία απ’ τις κορυφαίες μορφές της Ελληνικής λογοτεχνίας τόσο για τον όγκο, όσο και για την εμβέλεια και την ευρύτητα του έργου του, το οποίο απορρέει απ΄τη μοναδική ιδιαιτερότητά του ως διανοητή, καθώς και απ΄τις επιρροές που δέχθηκε τόσο απ΄τη φιλοσοφία του Νίτσε, όσο και από τη φιλοσοφία του Μπερξόν ο οποίος πίστευε ότι η διάνοια δεν είναι σε θέση να συλλάβει την ψυχική πραγματικότητα και ότι μόνο η ενόραση, δηλαδή η διαίσθηση, μπορεί να βοηθήσει στην κατανόηση της ουσίας της ζωής. Όλες αυτές οι επιρροές, είναι έκδηλες σε όλο το λογοτεχνικό φάσμα του έργου του όπως και στο «Ζορμπά».

 

Ο Νίκος Καζαντζάκης όταν το 1915 βρισκόταν στο Άγιο Όρος, γνώρισε εκεί το Γιώργη Ζορμπά. Εντυπωσιασμένος απ΄την προσωπικότητα του και απ΄την ταραχώδη ζωή του που του αφηγείτο ο Ζορμπάς, εμπνεύστηκε το χαρακτήρα του Αλέξη Ζορμπά. Όπως έλεγε και ο ίδιος ο Καζαντζάκης: « OZορμπάς αντί να γίνει για μένα υψηλό, επιταχτικό πρότυπο ζωής, ξέπεσε κι έγινε φιλολογικό, αλλοίμονο, θέμα για να μουτζαλώσω κάμποσες κόλλες χαρτί».

 

Κι έτσι το Δεκέμβριο του 1946 εξέδωσε το έργο «Βίος και πολιτεία του Αλέξη Ζορμπά» και το ενδύει με μια νοοτροπία –αντίκρισμα της κοσμοθεωρίας του, το οποίο έγραψε κατά τη διάρκεια της κατοχής, δημιουργώντας τον παγκόσμιο ήρωα της ζωής, της ελευθερίας, της δημιουργίας, το απόλυτο σύμβολο της Ελληνικής ψυχής.

 

Ένα απ’ τα σπουδαιότερα έργα της παγκόσμιας λογοτεχνίας, πραγματικό διαμάντι, ο «Ζορμπάς» του Νίκου Καζαντζάκη, κατόρθωσε να μετουσιώσει την Ελλάδα στο πρόσωπο του Αλέξη Ζορμπά. Ένα εμβληματικό έργο, που περικλείει όλη τη φιλοσοφία της δημιουργίας, της ύπαρξης, του έρωτα και που δίνει απαντήσεις σε όλα τα υπαρξιακά ερωτήματα της ανθρώπινης φύσης.

 

Δεν θα μπορούσε λοιπόν, ένα τέτοιο λογοτεχνικό δημιούργημα, που κινείται στη σφαίρα της αιωνιότητας, να μην το ντύσει μουσικά η δωρική προσωπικότητα του Μίκη Θεοδωράκη, αναδεικνύοντας τα διονυσιακά ηχοχρώματα της Ελλάδας και την παλμική δύναμη της άφθαρτης Ελληνικής ψυχής. Της ακούραστης, ανεξάντλητης, ανυπότακτης, ασυγκράτητης, ελεύθερης, δημιουργικής, ερωτικής, της ψυχής του« όπα», που δίνει κουράγιο και κρατά πνεύμα και σώμα ακμαίο, σφριγηλό, νεανικό και καινοτόμο.

 

Ο Μίκης Θεοδωράκης συνθέτης σύμβολο της σύγχρονης Ελλάδας, συνέθεσε τη μουσική πρώτα για την εξαιρετική ταινία του Μιχάλη Κακογιάννη «ZorbatheGreek» το 1960 και για το μπαλέτο του Λόρκα Μασσίν το 1976.

 

Ωστόσο έχει ασχοληθεί με όλα τα είδη της μουσικής, όπερες, συμφωνική μουσική, ορατόρια, μπαλέτα, μουσική δωματίου, μουσική για αρχαίο δράμα, για θέατρο, κινηματογράφο, χορωδιακή εκκλησιαστική μουσική, έντεχνο λαiκό τραγούδι. Είναι επίσης ο συνθέτης, ο οποίος περισσότερο απ΄τον οποιονδήποτε άλλο, έχει ασχοληθεί με τη μελοποιημένη ποίηση , συνθέτης έργων πάνω σε ποιήματα σπουδαίων Ελλήνων και ξένων ποιητών όπως του Γιώργου Σεφέρη, Οδυσσέα Ελύτη, Πάμπλο Νερούδα.

 

Χάρη στο Μίκη Θεοδωράκη, ο ελληνικός λαός είναι ίσως ο μοναδικός στον κόσμο που κατά ένα πολύ μεγάλο ποσοστό, ακούει βραβευμένη μελοποιημένη ποίηση στην καθημερινότητά του.

 

Ενδεικτικά θα αναφέρω κάποια απ΄τα αξιόλογα έργα του όπως: Kύκλοι τραγουδιών «Επιτάφιος », «Πολιτεία Α΄,Β΄, Γ΄, και Δ΄», «Μικρές Κυκλάδες», «Η Μπαλάντα του Μαουτχάουζεν-Κύκλος Φαραντούρη», «Ρωμιοσύνη», «Μπαλάντες» σε ποίηση του Μανώλη Αναγνωστάκη, «Τα λυρικά» σε ποίηση Τάσσου Λειβαδίτη, «Χαιρετισμοί»κ.λ.π.

 

Όπερες που συνέθεσε ήταν: «Καρυωτάκης», «Μήδεια», «Ηλέκτρα», «Αντιγόνη», «Λυσιστράτη».

 

Ορατόρια: «Άξιον εστί», «Πνευματικό εμβατήριο», «CantoGeneral», «Θεία Λειτουργία» κ.λ.π.

 

Μπαλέτα: «Αντιγόνη», «Zορμπάς», «Οι εραστές του Τερουέλ» κ.λ.π

 

Έχει γράψει επίσης μουσική για θέατρο: «Oμορφη πόλη», «Μάκβεθ», «Το τραγούδι του νεκρού αδελφού» κ.λ.π

Μουσική για κινηματογράφο όπως: «Συνοικία το όνειρο», «Σέρπικο», «Το μπλόκο», «Φαίδρα», «Ιφιγένεια», «Ηλέκτρα», «Ζορμπάς» κ.λ.π.

Μουσική για αρχαίο δράμα όπως: «Oρέστεια», «Εκάβη», «Προμηθέας Δεσμώτης», «Ικέτιδες», «Οιδίπους Τύραννος»κ.λ.π.

Tέλος συμφωνικά έργα και μουσική δωματίου όπως: «1η, 2η ,3η ,4η,7η  Συμφωνία», «Κατά Σαδδουκαίων», «CantoOlympico», «Σονατίνα για πιάνο», «Κοντσέρτο για πιάνο», «Ραψωδία για τσέλο και ορχήστρα»κ.λ.π.

Επίσης συνθέσεις του έχουν ερμηνευτεί από καλλιτέχνες παγκοσμίου βεληνεκούς όπως: ΕdithPiaz, Beatles, ShirleyBassey.

 

Mια τέτοια προσωπικότητα όπως αυτή του Μίκη Θεοδωράκη που έχει συνθέσει υψηλά μουσικά έργα σε όλα τα είδη μουσικής, με συνέπεια στην Τέχνη του, με σεβασμό στη μουσική Ελληνική παράδοση, στους ποιητές της Ελλάδας, δεν θα μπορούσε να μην ερμηνεύσει μουσικά το έργο του σπουδαίου Νίκου Καζαντζάκη «Ζορμπάς», βασισμένο σε παραδοσιακή κρητική μουσική, το οποίο αποτελεί ένα δοξαστικό στην Ελληνική ψυχή και στην Ελλάδα. Ένας ακτιβιστής ο Μίκης Θεοδωράκης, τιμημένος με το βραβείο Ειρήνης (Λένιν 1983), συνέθεσε τον πιο γνωστό και αναγνωρίσιμο ίσως ρυθμό παγκοσμίως, το συρτάκι, που πηγάζει απ΄τη μεγαλειώδη ψυχή του Ζορμπά.

 

Σ΄αυτή την ιδανική συνεργασία του Νίκου Καζαντζάκη και Μίκη Θεοδωράκη, ήλθε να προσθέσει τη μοναδικότητά του και ο παγκοσμίου φήμης χορογράφος Λόρκα Μασσίν, γιός του διάσημου χορευτή Λεονίντ Μασσίν. Ο Λόρκα Μασσίν, έχει συνεργαστεί με τους σημαντικότερους χορογράφους της σύγχρονης εποχής, όπως τον Ζόρζ Μπαλανσίν, τον Μορίς Μπεζάρ, Τζερόμ Ρόμπινς και άλλους.

 

Η χορογραφία του στο «Ζορμπά» είναι αξεπέραστη, αναδεικνύει με απόλυτη αρτιότητα τόσο το μύθο του Καζαντζάκη, όσο και τη μουσική του Θεοδωράκη, συνδυάζοντας τόσο το κλασσικό, όσο και τον λαiκο και μοντέρνο χορό, κατορθώνοντας το αρμονικότερο δέσιμο μεταξύ τους ώστε το ένα φυσικά, αβίαστα να ξεπηδά μέσα απ΄το άλλο, αποκαλύπτοντας τον απόλυτο Άνθρωπο, επιτυγχάνοντας οι θεατές να γίνουν κι αυτοί κοινωνοί της αιώνιας ένωσης στο σύμπαν της Τέχνης.

 

Το μπαλέτο «Ζορμπάς», σε ολοκληρωμένη μορφή, παρουσιάστηκε για πρώτη φορά τον Αύγουστο του 1988 στην Αρένα της Βερόνας, με πάνω από 200 χορευτές επί σκηνής και πρωταγωνιστή τον Βλαντιμίρ Βασίλιεφ όπου και καταχειροκροτήθηκε. Από τότε σε περισσότερες από 30 χώρες έχει παρουσιαστεί απ΄την Αυστραλία μέχρι την παραλία Ιπανέμα του Ρίο ντε Τζανέιρο, σε κοινό 150.000 θεατών και οι μεγαλύτερες όπερες του κόσμου το έχουν συμπεριλάβει στο ρεπερτόριο τους όπως της Ρώμης, της Βαρσοβίας, του Λότζ καθώς και η Εθνική Λυρική Σκηνή.

 

Άρρηκτα συνδεδεμένη με το έργο του Μίκη Θεοδωράκη όσο καμία άλλη ερμηνεύτρια, η κορυφαία Μαρία Φαραντούρη, η οποία μας χάρισε για μια ακόμη φορά την αέρινη και συνάμα δωρική φωνή της, καθώς και την ιδιαίτερη χρωματικά και γεμάτη εικόνες ερμηνεία της, μέσα από τα τραγούδια «Μαρίνα» και «Είχα φυτέψει μια καρδιά» που γράφτηκαν για τη σουίτα μπαλέτου «Ζορμπάς» και για μέτζο σοπράνο.

 

Ποιος άλλος χώρος θα μπορούσε να φιλοξενήσει μια τέτοια παράσταση. Ιδανική επιλογή το Παναθηναiκό στάδιο ή Καλλιμάρμαρο.

 

Ιδανική εξίσου ήταν και η επιλογή της μουσικής διεύθυνσης απ΄τον Ηλία Βουδούρη, έναν μαέστρο με τεράστια εμπειρία και γνώση και το ανεξάντλητο ταλέντο του να καθηλώνει τους θεατές με τη διεύθυνσή του.

 

Ο Ηλίας Βουδούρης έχει διευθύνει επανειλημμένως το έργο «Ζορμπάς» τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό, στην όπερα της Ρώμης τον Ιούνιο του 1993, στο Ηρώδειο το Σεπτέμβριο του 1995, στο Στρασβούργο το Μάρτιο του 1996, ξανά στο Ηρώδειο τον Ιούλιο του 1998, τον Οκτώβριο του 2001 και το Σεπτέμβριο του 2005, στην Κύπρο τον Οκτώβριο του 2005, τέλος στην όπερα της Κίνας στο Πεκίνο τον Ιούνιο του 2006 και τώρα στο Καλλιμάρμαρο στις 29 Ιουνίου του 2014.

 

Η βραδιά ξεκίνησε με την απονομή των βραβείων «Απόλλων» στο Μίκη Θεοδωράκη από την εταιρεία φίλων της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, για την πολύχρονη προσφορά του στη μουσική, στην Τέχνη, στην Ελλάδα.

 

Ο Ρενάτο Τζανέλλα ο διευθυντής του μπαλλέτου της Εθνικής Λυρικής Σκηνής από το 2011, είχε την καλλιτεχνική επίβλεψη της παράστασης, όπου για μία ακόμη φορά το έργο του ήταν ξεχωριστό, κάτι που φυσικά ήταν πάλι αναμενόμενο. Αναμενόμενο για έναν χορογράφο, ο οποίος σπούδασε στη Βερόνα όπου και κατάγεται, δάσκαλοι του υπήρξαν πασίγνωστοι χορογράφοι όπως ο Γίρζι Κίλιαν, ο Μάκ Μίλαν, ο Νοιμάγιερ και άλλοι, υπήρξε διευθυντής του μπαλέτου της κρατικής όπερας της Βιέννης απ΄το 1995 έως το 2000 ενώ το 2001,έγινε καλλιτεχνικός διευθυντής της Σχολής Μπαλέτου του ίδιου του οργανισμού. Επίσης έχει χορογραφήσει περισσότερα από εκατό μπαλέτα, καθώς και πολλές παραγωγές όπερας και το 1995 το περιοδικό DanzaandDanzaτον ανακήρυξε ως τον «Καλύτερο Ιταλό χορογράφο στο εξωτερικό» και το 2001 τον βράβευσε ως τον «Καλύτερο καλλιτεχνικό διευθυντή».

 

Έχοντας λοιπόν στο ενεργητικό του τα βραβεία που προαναφέρθηκαν καθώς και το βραβείο «Γιάκομπ Πράνταουερ» απ΄την Αυστρία με την ειδική διάκριση Τεχνών και Επιστημών και τον τίτλο του καθηγητή που του απένειμε το Ομοσπονδιακό Υπουργείο Μάθησης Τέχνης και Πολιτισμού στην Αυστρία, καθώς και εξαιρετικές παραγωγές όπως: «Ρωμαίος και Ιουλίετα», «Δον Κιχώτης», «Φάουστ», «Ταξίδι στην αιωνιότητα» κ.λ.π, το εκπληκτικό αποτέλεσμα στην παράσταση «Ζορμπάς» ήταν προκαθορισμένο.

 

Ο Στράτος Παπανούσης ο οποίος ερμήνευε τον ομώνυμο ρόλο, ήταν απόλυτα ολοκληρωμένος όχι μόνο τεχνικά, αλλά και υποκριτικά, κατορθώνοντας να αναδείξει απόλυτα τον ήρωα-σύμβολο του Καζαντζάκη, σε συνεργασία φυσικά με τον Nτανίλο Ζέκα ο οποίος ερμήνευε τον Τζόν και φυσικά πλαισιωμένος από όλους τους κορυφαίους χορευτές όπως τη Μαρία Κουσουνή που έκανε τη Μαρίνα, τον Αλεξάντερ Νέσκωβ που υποδυόταν το Μανωλιό και τη Σταυρούλα Καμπουράκη που υποδυόταν τη Μαντάμ Ορτάνς, καθώς και τους εξαίσιους χορευτές του Corpsdeballetτης Εθνικής Λυρικής Σκηνής.

 

Τόσο ο Στράτος Παπανούσης που ενσάρκωσε τον Αλέξη Ζορμπά τον ύψιστο βαθμό, όσο και οι Α΄χορευτές, οι Σολίστ και το Corpsdeballetτης Εθνικής Λυρικής Σκηνής, κατόρθωσαν να προβάλλουν το στοιχείο που κάνει τους Έλληνες μοναδικούς στον κόσμο και ιδιαιτέρως, το στοιχείο της ανένταχτης Ελληνικής φύσης και ιδιοσυγκρασίας, που δεν υποτάσσεται σε κλισέ, που δεν φυλακίζεται, που δεν υποδουλώνεται σε τίποτα και σε κανέναν που ξέρει να μάχεται αλλά και να διασκεδάζει με όλη τη ψυχή του και να χαίρεται με το παραμικρό όσο απλοiκό και αν είναι σαν ένα μικρό παιδί.

 

Η μεγαλοπρεπής κλασσική χορογραφία του Λόρκα Μασσίν, αναδεικνυόταν ακόμη περισσότερο από την εξαιρετική ορχήστρα της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, καθώς και τη χορωδία αυτής, υπό την διεύθυνση του Αγαθάγγελου Γιωργακάτου.

Το απόλυτο χρώμα της Ελλάδας αυτό που δίνει στις ψυχές όλων το  «όπα» πραγματώθηκε απ΄τους δύο σολίστες στο μπουζούκι τους Μανώλη Γεωργοστάθη και Άρη Κούκο, οι οποίοι μαζί με την ορχήστρα της Εθνικής Λυρικής Σκηνής συνόδεψαν στο τραγούδι τη Μαρία Φαραντούρη.

 

Τόσο τα σκηνικά απ΄τη Σοφία Παντουβάκη, όσο και τα κοστούμια απ΄τη Χρυσάνθη Ψαροπούλου ήταν λιτά, σε καθαρές ελληνικές γραμμές, αέρινα και δυναμικά συγχρόνως. Οι εναλλαγές στο φωτισμό ήταν καθοριστικές για την ανάλογη στιγμή όπου βρισκόταν η εξέλιξη της υπόθεσης κάθε φορά, με άριστες χρωματικές επιλογές από το Γιάννη Θεοδωρίδη.

 

Το φινάλε της παράστασης ήταν συγκλονιστικό, η συγκινησιακή δυναμική που ξεπηδούσε από κάθε κίνηση των χορευτών, από κάθε νότα του Μίκη Θεοδωράκη καθήλωσε τους Θεατές και οι αμέτρητες επαναλήψεις του φινάλε με τα ταυτόχρονα ρυθμικά παλαμάκια του κοινού όλο ζωντάνια, παλμό, ψυχή, Ελληνική ψυχή ακούραστη και αγέρωχη επιβεβαίωναν για μια ακόμη φορά πρώτον πως το αίσθημα ομαδικότητας που δημιουργείται απ΄τη μουσική, είναι η μεγάλη απόδειξη της ύπαρξης των ηθικών δυνάμεων που κατέχει η μουσική και δεύτερον πως κάτι τέτοιο, μπορεί να συμβεί μόνο σε τόσο υψηλά έργα που κινούνται στη σφαίρα της αιωνιότητας.

 

Παράσταση ορόσημο για τους νεοέλληνες, για να μπορούν να ελπίζουν, να οραματίζονται, να πραγματοποιούν, μα πάνω απ΄ όλα να ανθίστανται για να υπάρχουν, για να΄χει αξία η ζωή τους όπως έλεγε και ο Καζαντζάκης: «Aν άκουγα τη φωνή του-όχι τη φωνή, την κραυγή του-η ζωή μου θα΄χε πάρει αξία, θα ζούσα μ’ αίμα και σάρκα και κόκαλα».

 

Μαριλιάνα Ρηγοπούλου

Εκπαιδευτικός-Σοπράνο

Διαβάστηκε 390 φορές
Βαθμολογήστε αυτό το άρθρο
(6 ψήφοι)

Πολιτιστικο Σωματειο «οι κορυφαιοι»

Ποιοι Ειμαστε

Το mcnews.gr μετά από δέκα χρόνια συνεχούς λειτουργίας είναι ένα site που βοηθάει, ενημερώνει, ψυχαγωγεί και συναρπάζει τους αναγνώστες του παγκοσμίως.

Διαβάστε περισσότερα