Συνήθως στα δύσκολα, κολλάει το μυαλό μας, όπως εκφραζόμαστε στην καθημερινότητά μας, μας φέρνουν σε αδιέξοδο, σε απόγνωση και απαισιοδοξία.
Όταν στην ψυχή μας επικρατήσει η απαισιοδοξία, μας κυριεύει ο φόβος, η αμφιβολία, η ανασφάλεια, η απελπισία, η αδιαφορία, ο φθόνος, η δυστυχία και τόσα άλλα αρνητικά συναισθήματα, τα οποία αφαιρούν από την προσωπικότητά μας τις αρετές, της πίστης, της ελπίδας και της Αγάπης. Αυτές τις τρείς αρετές να προσπαθούμε να τις διαφυλάττουμε σαν κόρη οφθαλμού στην ζωή μας, διότι η ζωή είναι ωραία και γεμάτη αρμονία, αρκεί να ξέρεις να διαχειρίζεσαι σωστά και ειλικρινά τις συνθήκες διαβίωσης και διαπαιδαγώγησης μέσα στο κοινωνικό γίγνεσθαι.
Μετά από μια σαρωτική καταιγίδα, βροντές και αστραπές, στον ουρανό βγαίνει το ουράνιο τόξο, πολύχρωμο, για να μας δείξει ότι έρχεται η νηνεμία, η ηρεμία της φύσης, τα χρώματα, που συμβολίζουν την διαφορετικότητα του ανθρώπου. Τότε ο ολόλαμπρος ήλιος θα στεγνώσει τα βρεγμένα, θα ζεστάνει το περιβάλλον για να βγούνε οι άνθρωποι έξω, να απολαύσουν την καθαρή ατμόσφαιρα, να αναπνεύσουν το καθαρό οξυγόνο και να νοιώσουν ότι ο Θεός με αυτόν τον τρόπο τούς προσφέρει ό,τι καλύτερο έχει να τούς δώσει, μετά από την κάθαρση του μολυσμένου περιβάλλοντος. Τότε, πράγματι, καταλαβαίνουμε πιο εύκολα και ουσιαστικά την διαφορά μεταξύ μολυσμένου και καθαρού υγιούς περιβάλλοντος. Και όπως λέει ο Ιάσων Ευαγγέλου, λογοτέχνης, γιατρός και φιλόσοφος «Αν ο ήλιος έδυσε μέσα σου, μην τον αναζητείς στον ουρανό».
Έτσι λοιπόν είναι και οι συνθήκες της ζωής μεταξύ καλού και κακού, χαράς και λύπης, ευτυχίας και δυστυχίας, ελπίδας και απελπισίας, αλληλεγγύης και αδιαφορίας, ευωδίας και κακοσμίας, ζεστού και κρύου, πίστης και απιστίας, υγείας και ασθενείας, ημέρας και νύκτας, αισιοδοξίας και απαισιοδοξίας. Αυτές είναι οι αντιθέσεις της ζωής, απαραίτητες, γιατί έτσι μπορούμε να ξεχωρίσουμε και να εκτιμήσουμε τα υπέρ και τα κατά, αρκεί να μπορούμε να αντιμετωπίζουμε όλες αυτές τις αντιθέσεις της ζωής και δη τις αρνητικές, με αισιοδοξία, που είναι και το απαραίτητο στοιχείο για την ψυχική μας γαλήνη, το μοναδικό τονωτικό της καρδιάς. Ο αισιόδοξος άνθρωπος βλέπει πάντα φως εκεί που δεν υπάρχει, γιατί έχει την αυτοπεποίθησή του όχι μόνον σε εγρήγορση, αλλά και σε εφαρμογή.
Η ψυχή μας περιφέρεται πότε στο φως και πότε στο σκοτάδι. Πότε στην αρμονία και άλλοτε στην δυσαρμονία. Άλλες φορές επίσης σε δυσάρεστες σκέψεις και καταστάσεις, με άξονα την μη επίλυση των προβλημάτων, η οποία έχει ως επακόλουθο τον φόβο, τον τρόμο, το χάος και την συντριβή.
Ο άνθρωπος βρίσκει την αρμονία στην ζωή και στον κόσμο, όταν κυριαρχεί μέσα του η εσωτερική αρμονία. Όταν πιστεύει ότι θα νικήσει, τότε σίγουρα θα βγει νικητής, γιατί είναι σίγουρος για τον εαυτόν του, για τις ενέργειές του και γιατί «ο κόσμος ανήκει στους αισιόδοξους», όπως έγραψε και ο Γάλλος Ακαδημαϊκός Φρανσουά Γκιζό. Ο άνθρωπος πρέπει να διαπαιδαγωγείται με κύρια χαρακτηριστικά γνωρίσματα την αισιοδοξία, την πίστη, την αγάπη, την αυτοπεποίθηση, την αδελφικότητα, την πραγματική φιλία και την ελπίδα, αυτά για τα οποία πλειστάκις μας δίδαξε η Χριστιανική μας Θρησκεία.
Αισιοδοξία σημαίνει ευτυχία, ενώ απαισιοδοξία σημαίνει δυστυχία. Μεγαλύτερη ευτυχία για τον άνθρωπο δεν είναι μόνον η υγεία, οι φίλοι, η δόξα και ο πλούτος. Η μεγαλύτερη ευτυχία είναι να είναι αισιόδοξος και μέσα σ’ αυτήν την αισιοδοξία του να υφαίνει το υφαντό της ύπαρξής του, της συνέχειάς του, της δημιουργίας ενός υγιούς κοινωνικού συνόλου που αποτελεί και την δημιουργία μιας παγκόσμιας σύνθεσης, ενός παγκόσμιου εργόχειρου υφαντού. Άλλωστε « το μυστικό της αιώνιας νεότητας είναι η αισιοδοξία», όπως έλεγε και ο Άγγλος ποιητής Πέρσι Σέλλευ.
Η αισιοδοξία αποτελεί το φωτοστέφανο της χριστιανικής φιλοσοφίας και της χριστιανικής ιστορίας. Αισιόδοξος ήταν ο Θεμελιωτής του Χριστιανισμού, ο πιο Αισιόδοξος από όλους τους αισιόδοξους στον κόσμο. Παρέμεινε αισιόδοξος και όταν ακόμη εγκαταλελειμμένος από όλους προσευχόταν μόνος στον Θεό, εκείνη την μοιραία νύκτα πριν αρχίσει η ανείπωτη τραγωδία της Σταύρωσής Του.
Ας ακολουθήσουμε τα βήματα του Χριστού για να μπορέσουμε και εμείς να θεμελιώσουμε μέσα μας την πίστη, την ελπίδα και την αγάπη, που συναποτελούν την αισιοδοξία. Μόνον η αισιοδοξία μας σώζει. Στο πρόσωπο του αισιόδοξου καθημερινά πέφτουν οι ακτίνες του ήλιου, του ζεσταίνουν και του φωτίζουν την ψυχή, βλέπει τα λουλούδια, ευφραίνεται η ψυχή του, ζει και περιφέρεται σ’ ένα ευωδιαστό ανθοκήπι, ενώ το πρόσωπο του απαισιόδοξου μένει χωρίς τον ήλιο, με αποτέλεσμα η ψυχή του να είναι κρύα, σκοτεινή, σκληρή, ανικανοποίητη και να ζει μέσα σ’ ένα σκουπιδότοπο, χωρίς να μπορεί να υπάρξει καμιά δημιουργία ζωής, εφόσον την ψυχή του την τρέφει μόνον με αρνητικά και ποταπά συναισθήματα. Ο απαισιόδοξος είναι χειρότερος ακόμη και από τον σκλάβο.
Ας είμαστε αισιόδοξοι, ακόμη και όταν ζημιωνόμαστε, γιατί η ζημιά μας δεν είναι ποτέ άστοχη και χωρίς λόγο. Τα βάσανά μας είναι σημαντικός παράγοντας στην συνολική πορεία της ζωής μας, μάς προβληματίζουν, μάς κάνουν καλύτερους ανθρώπους και επομένως μάς ομορφαίνουν την ζωή και μάς κάνουν πιο δυνατούς. Θα πρέπει να ξέρουμε ότι «τα βάρη του ο Θεός στους δυνατούς τα δίνει, διότι στους αδύνατους δεν έχει εμπιστοσύνη» ότι θα μπορέσουν να τα βγάλουν πέρα. Ας είμαστε αισιόδοξοι ακόμη και όταν μεγαλώνουμε σε ηλικία, διότι έχουμε την εμπειρία, την λογική, την σύνεση, την κυριαρχία του εαυτού μας, όπως όταν οραματιζόμασταν όταν ήμασταν νέοι. Θα πρέπει να ξέρουμε ακόμη ότι και οι ρυτίδες του προσώπου ξεκινούν από τις ρυτίδες της ψυχής. Γι’ αυτό κάθε ηλικία έχει το μεγαλείο της και την ομορφιά της.
Ας σκεφτόμαστε αισιόδοξα, επειδή μόνον η αισιόδοξη σκέψη φθάνει μέχρι τον Θεό. O Θεός δεν ζητά εξαιρετικούς ανθρώπους για απλό έργο, αλλά απλούς ανθρώπους για εξαιρετικό έργο. Ας είμαστε αισιόδοξοι και με τα συναισθήματά μας, γιατί η αισιοδοξία είναι το φάρμακο της λύπης και η πηγή της αληθινής και αιώνιας χαράς. Ας είμαστε αισιόδοξοι και με τα έργα μας, επειδή τα καλά έργα μας συνυφαίνονται με τα έργα του Θεού και διατηρούνται αιώνια όπως και τα έργα του Θεού. «Λέγε πως είσαι καλά ή πως όλα είναι καλά μαζί σου κι ο Θεός θ’ ακούσει τα λόγια σου και θα τα κάνει αλήθεια», μας διδάσκει ο κλινικός Καθηγητής Μικροβιολογίας Γουίλκοξ.
Ας είμαστε αισιόδοξοι γιατί και η ίδια η ζωή είναι αισιόδοξη και εμείς οι άνθρωποι είμαστε η πιο υψηλή έκφραση της ζωής. Ακόμα και όταν ένα πουλί μέσα στο δάσος κελαηδεί, στην σιγή, θα αναρωτηθείς εάν κάποιος το ακούει, εάν κάποιος το επαινεί, και ας μην είναι εκεί κανείς. Όμως πόσο ωραίο και θεσπέσιο είναι το κελάηδημα του μες στην ερημιά. Έχετε δει πως φουσκώνει ο λάρυγγάς του, παθαίνει, μαλλιάζει η γλώσσα του. Πιάνει μια σπηλιά, ένα λαγκάδι και ζει τον Θεό μυστικά. Όλο το μυστικό είναι η αγάπη στον Χριστό. Το δόσιμο στον κόσμο τον πνευματικό. Ούτε μοναξιά νοιώθει κανείς, ούτε τίποτα. Ζει μέσα σ’ έναν άλλο κόσμο. Εκεί που η ψυχή χαίρεται, εκεί που ευφραίνεται και που ποτέ δεν χορταίνει. Πρέπει ο άνθρωπος με την θέλησή του να καλλιεργεί το χωράφι της καρδιάς του, ώστε οι βροχές της Χάριτος να χρησιμοποιούνται για την κάθαρση και την σωτηρία της ψυχής του.
Και όταν ο ήχος από την ανελέητη κακοκαιρία σβήνει σιγά-σιγά, όπως αναφέρθηκα προηγουμένως, το αυτί μας κατακλύζεται από εξαίσιες συναυλίες βιολιών, τιτιβίσματα χελιδονιών, θροίσματα φύλλων, ο άνεμος κοπάζει και η φουρτουνιασμένη θάλασσα σταματά να βολοδέρνει τις μικρές βαρκούλες σαν τα τσόφλια των ξηρών καρπών, τότε εισπράττουμε την ευεργετικότητα της αισιοδοξίας, που μας κάνει να βλέπουμε μπροστά μας ένα θαυμαστό ανθισμένο τοπίο με ανθισμένες μυγδαλιές, νεραντζιές, κυδωνιές και να μας κερνά χιλιάδες δροσερές λέξεις, έτοιμες να γράψουμε ερωτικά ποιήματα, του παρελθόντος, του παρόντος και του μέλλοντος.
Το να είναι κανείς αισιόδοξος και να πιστεύει ότι η αισιοδοξία είναι η αφετηρία κάθε νίκης, σημαίνει ότι ζει και εκτιμά δίκαια το μεγάλο Δώρο της Ζωής!!!
ΖΑΝΝΕΤΑ ΚΑΛΥΒΑ – ΠΑΠΑΙΩΑΝΝΟΥ
Ποιήτρια – Συγγραφέας
Ισόβιο μέλος των I.W.A.
Ισόβιο Μέλος του Παγκόσμιου Κογκρέσου των Ποιητών
Μέλος της Διεθνούς Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών
Μέλος της Ένωσης Ελλήνων Λογοτεχνών
Μέλος της Ένωσης Καλλιτεχνών και Λογοτεχνών Ηλιούπολης
Μέλος του Λογοτεχνικού Ομίλου «Ξάστερον»
