Με την Σαρλόττε φον Καλμπ γνωρίστηκε, μετά από παρέμβαση του Σίλλερ, για να τον προσλάβει παιδαγωγό στα παιδιά της, μετά την αποχώρηση του Χαίλντερλιν από τη θέση αυτή. Ο ποιητής συνδέεται ερωτικά με την Σαρλόττε φον Καλμπ. Ο Ζαν Πωλ υπήρξε από τους σημαντικότερους εκπροσώπους του πρώιμου Γερμανικού Ρομαντισμού και ασχολήθηκε με όλα τα είδη του έντεχνου λόγου.
Τα σημαντικότερα έργα του είναι:
Ο Έσπερος, Η Ζωή του Κουίντου Φιξλάιν, Εφτάτυρος Τιτάνας, Τα Χρόνια του Αγροίκου, Η Μικρή Γυμνασιάρχισσα Μπουζ, Επιλογές από τα διαβολικά κείμενα, και το δοκίμιο Σελίνα ή περί της Αθανασίας της ψυχής.
CHARLOTTE VON KALB
Η Σαρλόττε φον Καλμπ (1763-1843) μια πολύ αξιόλογη γυναίκα που η ευτυχία του έρωτα φαίνεται πως δεν της δόθηκε έτσι όπως θα την ήθελε. Παντρεμένη με τον ταγματάρχη φον Καλμπ, γνώρισε νωρίς το ποιητή Σίλλερ και συνδέθηκε ερωτικά μαζί του, αλλά το 1789 χώρισαν. Έρχεται η σειρά μετά του Φρειδερίκου Χαίλντερλιν, που από τον ερωτικό του δεσμό θα γράψει το Κabale und Liebe και τα πρώτα σχεδιάσματα του Υπερίωνα, αλλά γρήγορα θα χαλάσει κι αυτός ο δεσμός. Μετά σειρά έχει ο Ζαν Πωλ, που κι αυτός δε θα κρατήσει πολύ.
(Σαρλόττε φον Καλμπ προς Ζαν Πωλ, Δεκέμβριος 1798)
«Αρχίζω να φοβάμαι και μια κρυάδα περιλούζει όλο μου το σώμα. Δε βολεύομαι με τίποτα και η ώρα μου δε λέει να περάσει… Δεν ξέρω, αχ θε μου πόσο θα ήθελα να μάθω, αν θάρθεις απόψε. Γράψε μου σε παρακαλώ, δεν ησυχάζω διόλου. Και όταν αργούν νάρθουν τα μηνύματα, ποτέ δεν είναι ευχάριστα, πάντα κάτι άσχημο κουβαλούν μαζί τους...
Πως να θέσω τα χείλη μου στις πληγές της καρδιάς σου. Ηρέμησε καρδιά μου! Δες μόνος σου, πόσο μπορεί να αντέξει η αγάπη σου γιά μένα. Αυτό θέλω να το ξέρω. Είμαι πεπεισμένη πιά, πως ένα παντοδύναμο πνεύμα μας έχει καταδικάσει, μάλλον εμένα, δυστυχώς από ότι φαίνεται, για να μη μπορεί να στεργιώσει μια βαθιά κι απέραντη αγάπη ...
Ας είτανε να συμβεί κάτι τέτοιο κι έλειωνα παρευθύς από την ιερή οργή! Εκείνη η απέραντη πληρότητα, που γαληνεύει το σώμα και το πνεύμα, που ηρεμεί τους ακανόνιστους νόμους της καρδιάς, που ακουμπά με την ανάσα του τη ψυχή και την στυλώνει, της δίνει την ώθηση, που της είναι απαραίτητη, για να ανέβει επάνω στους γαλαξίες, στο θεό!
Αχ, πόσο αδύναμη κι άπλερη είναι η φύση μας!
Αχ, καλέ μου πάρε με επάνω σου, για να πεθάνω, γιατί μακριά σου ούτε αυτό μπορεί να συμβεί..
Άγιε θεέ, δώσε στους θνητούς σου, όλη τη μακαριότητα!
Ευσπλαχνίσου τα δημιουργήματά σου που στερούνται αυτής της δύναμης να υπάρξουν ευτυχισμένα και στην αιωνιότητά τους, αυτής, της αγάπης...
Αχ, θε μου, δώστου την καρδιά μου, δώστου την τέρψη μου, άσε με μόνο κοντά του, να θωρώ τη λάμψη του κι άφησε σε μένα το πόνο και τα δάκρυα! Αχ έρχομαι, σου ορκίζομαι, θέλω να σμίξω μαζί σου γιά πάντα!
Αχ, μη με αφήνεις μόνη, στο ζοφερό μου πάθος, που αγάλια-αγάλια με γκρεμίζει στο απύθμενο βάραθρο της ερημίας μου και της απόγνωσής μου.
Αχ, ούτε αυτό το βράδυ θα μπορέσω να υποφέρω την άφατη θλίψη μου.
Καλύτερα, ας έρθει ο θάνατος !!» Σαρλ.
Σωτήρης Ε. Γυφτάκης
Συγγραφέας
Από το βιβλίο "ΜΕΓΑΛΟΙ ΕΡΩΤΕΣ ΤΗΣ ΠΕΡΑΣΜΕΝΗΣ ΧΙΛΙΕΤΙΑΣ"
