Κι ήρθε το πλήρωμα του χρόνου
τότε και έπαψε να χτυπά
μα περιείχε τόση αγάπη
που θα ταν κρίμα να χαθεί έτσι άδικα
Και όπως ήτανε πεθαμένη
υπερφυσικές δυνάμεις αποκτά
και η ψυχή φτερά ανοίγει
κι ένα ταξίδι ξεκινά
πήγε και βρήκε τον αγαπημένο
και όλο μαζί του περπατά
Το βράδυ είναι το μαξιλάρι που ξαποσταίνει
και το σεντόνι
που τον σκεπάζει στοργικά
Θέλει για πάντα να τον προσέχει
Τον προστατεύει
να μη φοβάται στον κόσμο αυτόν τίποτα
Φύλακας άγγελος έχει γίνει
Τον καμαρώνει, τον αγαπά
Για όση ζωή του απομένει
είναι για πάντα εκεί κοντά
Δίπλα του και τον φρουρά πιστά
Κι εκείνος νιώθει μια ευφορία
αισθάνεται αγάπη ανεξήγητα
και έχει πάψει πια να φοβάται
ξέρει πως κάποιος τον αγαπά
Νιώθει πως έφτασε η ώρα να πεθάνει νομοτελειακά
μα αφήνεται ολοκληρωτικά
και της καλής του το χέρι πιάνει
που βράχος έστεκε χρόνια να τον καρτερά
και οι ψυχές τους ψηλά πετάνε
και ενωμένες είναι για πάντα τώρα πια
Η αγάπη εκπληρώθηκε στο τέλος
Ποτέ για αυτήν δεν είναι αργά
Nανά Μπροδήμα
Ποιήτρια
Από την ποιητική συλλογή της Νανάς Μπροδήμα "Στα απόκρυφα μονοπάτια της καρδιάς " Εκδόσεις Όστρια
