γιομίζει αναπάντεχα την ακτή μ' αφρούς
ένα ξέσπασμα απότομο της επιφάνειας
του αέναου υγρού αυτού στοιχείου
που εκδηλώνει τη μανία της φύσης.
Και…μετά, μετά σέρνεται πάλι πίσω στο σορό
γοργά-γοργά, αδύναμο, μες τους αφρούς του
εκλιπαρώντας να επιστρέψει στο πέλαος το αδηφάγο
γιομάτο αλμύρα και ζωές που ζουν κ' ανασαίνουν
μέσα στην απεραντοσύνη του
με το ν' αφήνει στο πέρασμά του
ότι κουβάλησε ως τον γιαλό
θλιβερά απομεινάρια του δυναμισμού του!
Ότι απέμεινε απ' αυτόν!
Ο θυμός της πικροκύμαντης
κατέληξε σε αυτό το αποτέλεσμα!
Σα το διάβα της ζήσης
με τη φουρτούνα της ψυχής!
Παναγιώτης Ζαρανής
Ποιητής
«Ευδαίμων Συριανός»
