Τα κρούσταλλα κυκλώσανε την όμορφη φωλιά του,
το ξεροβόρι μαίνεται στα λυγερά φτερά του...
Τ’ αετόπουλα τριγύρω του ψειρίζουν τα κορμιά τους,
λαγοκοιμούνται οι βοσκοί κοντά στα πρόβατά τους.
Ο τσέλιγκας την κάπα του φορεί για τον αγέρα,
και παίζει πένθιμο σκοπό με ξύλινη φλογέρα...
Αντιλαλούν τα κράκουρα, κορφές και τα ρουμάνια,
επέταξε ο σταυραετός και πάει στα στεφάνια.
Πάν’ από κάμπους και βουνά έστησε το καρτέρι,
να δει αυτούς που τούκλεψαν απ’ τη φωλιά το ταίρι...
Πετάει ψηλά και χαμηλά, σ’ ανατολή και δύση,
διαβαίν’ απάτητα βουνά και πάει στην κρύα βρύση.
Πετάει στο νου και στην καρδιά, στα μάτια και στα χείλη,
πετάει και λέει πότε θαρθεί το δειλινό τ’ Απρίλη...
Νίκος Κ.Μπακογιάννης
Ηθοποιός-Συγγραφέας-Δημοσιογράφος,
Από την Ποιητική Συλλογή «ΚΡΑΥΓΗ»
Εκδόσεις ΣΜΠΙΛΙΑΣ – Αθήνα 1992
