όπως το σωματίδιο του ΘΕΟΥ
ακολουθώντας
την ίδια διαδοχική πορεία
στο θαύμα της δημιουργίας,
σ’ αναζήτησα στο άπειρο
Μέσα σε μια αύρα κατάνυξης
έζησα στην ευλάβεια
Δυνάμεις φωτός
πλημμύρισαν το Σύμπαν μου
Αγάπη Βαθιά, Αμόλυντη
στάθηκε στο παραθύρι σου
ένιωσα τα βλέφαρά σου χαμηλωμένα
Ωκεανοί Δακρύων Απέραντοι
κατοίκησαν στα όνειρά μου
Πνοή μου βγαλμένη
μέσα από την Πνοή σου!
Αιθέριος έγινες σ’ αυτή την Πεμπτουσία
ουράνιες σφαίρες με πλημμύρισαν
σωματίδια αθέατα στο γυμνό μου μάτι
άγγιξαν την τελειότητα Σου!
Σε έναν Κόσμο Υπερσελήνιο,
μιας ατέλειωτης κυκλικής τροχιάς
Σε μια μέγιστη σύναξη
που ακολούθησε
Κοινωνός έγινα
της Θείας Βούλησης Σου!
στα Άχραντα Μυστήρια Σου!
Σε κάλεσα νοερά
Σε ένα απέριττο Θαύμα
Νιφάδες Ζωής διαχύθηκαν
στη Γη, σε μια ακανόνιστη πορεία
Εσύ θα είσαι το κέντρο του Κόσμου μου
Ομορφαίνοντας την Ψυχή μου!!!
Μίνα Μπουλέκου
Ποίημα Από Ανέκδοτη Συλλογή μου
