Στο άγριο τοπίο της καταιγίδας
ψήγματα νιότης συλλαβίζουν πόνο.
Πώς κόπηκε η παλιά μανταρινιά
στα όρια δυο κόσμων πού παλεύουv;
Με ασβέστη τα κορμιά μας συνορεύουν
στη Σκύλα και τη Χάρυβδη σιμά.
Η λάμψη των ματιών ακόμη έλκει
το κοίτασμα εντός σου ενεδρεύει
με βάγια καλωσύνης σημαδεύει
το σπίτι πού αρδεύει προσφορά.
Η σιωπή απλώθηκε-γαλήνη.
Ο νους κουρνιάζει στα σεντόνια.
Κι' αν πρέπει να πετάς για χρόνια
απρόσκλητος θα φτάσεις στη σελήνη.
Ο φθόνος σε κυκλώνει- πτώση.
Απόφαση να σπρώξεις τους εχθρούς.
Αδέκαστος σε τόπους μοχθηρούς.
Γυμνός οδεύεις προς τη γνώση.
Κώστας Ευαγγελάτος
Ζωγράφος, Λογοτέχνης, Θεωρητικός της Τέχνης
Ποιητική παραλλαγή από τη συλλογή "Εγκάρσια Πτήση", εκδ. Απόπειρα
