ψίχουλα και σπυριά να μεταφέρει,
για να ’χει, σαν θα ’ρθει ο χειμώνας ο βαρύς.
Όταν το χιόνι τα πάντα θα παγώσει,
ο μέρμηγκας δεν θα ’χει να νοιαστεί.
Ήσυχος στη φωλιά του θα ξεκουραστεί,
μερίμνησε, όταν έπρεπε, να συγκεντρώσει.
Αν του μοιάζανε οι άνθρωποι λιγάκι,
στην πρόνοια, στη σύνεση, στην ταπεινότητα,
θα ήτανε καλύτερη η ανθρωπότητα,
θα ’χανε όλα τα παιδιά της γης φαγάκι.
Μα κάποιοι από μας πετάμε στα σκουπίδια,
σωρούς φαϊ, ψωμί που έχει μπαγιατέψει.
Συλλογιστήκαμε πόσους μπορεί να θρέψει,
πόσα φτωχά παιδιά θα είχανε παιχνίδια;
THE WISDOM OF ANTS
The hard work of an ant is continuous.
How it suffers
in the sweltering heat of summer
to carry the crumbs and the seeds
to have them
when the hard winter will come.
When snow will freeze everything
the ant will not have to care.
It will have its mind at rest
because it took care of collecting
when it was the time.
If people looked a bit like the ant
in foresight, in prudence, in humility
the mankind would be better,
all the children on the Earth
would have food.
But some people throw in the garbage
a heap of food, stale bread.
Have you ever thought
how many poor children
that could have fed?
Ζαχαρούλα Γαϊτανάκη
Ισόβιο Μέλος του World Congress of Poets (WAAC/WCP)
Μέλος της International Writers Association (IWA)
Μέλος της World Poets Society (WPS)
Μέλος των Asociacion Mundial de Escritores
Μέλος των Poetas del Mundo (Ποιητές του Κόσμου)
