δεμένη με το «Είναι»
Οι νοερές συντροφιές
όταν η νύχτα πέσει
πλανεύουν και πλανεύονται
«Αείμνηστοί μου
Ευλαβικά τιμώ τα δώρα σας»
Το βάσανο της βίωσης
γεννιέται και πεθαίνει
σε μια βραδιά πρωτοχρονιάς.
Κουρνιάζουν οι αναστολές
Μπρος στις δριμείς συγκινήσεις
Χαρούμενα και λυπητερά
συντάσσουν προτάσεις
Μόλις που ξημερώνει…
Με τα χρώματα της αγάπης
ζωντανεύω τη δική μου ελπίδα.
Σαν νεογέννητο θα ανταμώσω το απρόβλεπτο
σιωπηλό πρωινό.
Ζωή Ιωσηφίδου - Τατάκη
Ποιήτρια
Μέλος της "Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών"
