κι άλλος φίλος…, τι χαρά!
Τον θυμάμαι και με πάει
σ’ άλλα χρόνια πιο παλιά.
Ξετυλίγει το κουβάρι
της κοινής μας της ζωής
και ο νους γι’ αλλού σαλπάρει
την ημέρα της γιορτής.
Τι και τι δε μου θυμίζουν,
όλοι φίλοι καρδιακοί,
δρόμοι που συχνά χωρίζουν,
μα έχουν ρίζες και αρκεί.
Στις παλιές φωτογραφίες
τους γνωρίζω στο φτερό,
μα θα έχω κι αστοχίες,
αν στο δρόμο θα τους βρω.
Ένας ουρανός μ’ αστέρια
δώρα μου ’στειλαν κι ευχές
κι ένιωσα ως καλοκαίρια
της χρονιάς τις εποχές
Ένας ουρανός μ’ αστέρια
χρόνια μου ’πανε πολλά
και μου σφίξανε τα χέρια,
να ’ναι όλοι τους καλά.
Σπύρος Κ. Καραμούντζος
Εκπαιδευτικός - Ποιητής
Μέλος της Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών
Μέλος της "World Poets Society"
Μέλος της "International Writers Association"
(Ανέκδοτο ποίημα)
